Το Προφυλακτικό

2014 ευχές, για επαφές αληθινές

Προφυλακτικό
 Εγώ το σκοπό μου δεν ξεχνώ



Άλλη μια χρονιά μας βρίσκει στα οικονομικά πεσμένους μα τους περισσότερους  στο  sex, τους βλέπω, ανεβασμένους.

Φαίνεται όμως πως μέσα στην ομίχλη χάνεται και το προφυλακτικό. Δεν το βρίσκει κανείς την ώρα που πρέπει.

Εδώ κι εγώ μόνη μου άλλη μια χρονιά, με το blog  μου,
να φωνάζω για την προφύλαξη
 και να μιλάω για τις αλήθειες
χωρίς επιφύλαξη!

Η προφύλαξη δεν παίρνει αναβολή,
οταν η στιγμή γίνεται ηδονή
και χάνεται το κορμί μέσα στη φυγή!

Κάθε φορά που θέλεις να κάνεις κάτι στα κρυφά.
Που θέλεις να το σκάσεις, από τα καθημερινά.
Που είσαι παντρεμένος και θέλεις άλλα αγόρια τρυφερά.
Κάθε φορά που βρίσκεσαι σε σινεμά σκοτεινά.
Που θέλεις να ξεφεύγεις από τα τα καθαρά
και να κυλήσεις, μέσα στη βρωμιά.

Θυμίσου έχεις επιλογή,
όχι μόνο για σένα,
αλλά και για τον (την) σύντροφο σου.
Μια και δυνατή.
Προφυλακτικό!

Πες το:
«Δεν υπάρχω μονο εγώ»
Δεν κοιτάζω μόνο το δικό μου εγωισμό»



Προφυλακτικό !
Ολοι έχουν δικαίωμα στον έρωτα !
Σε μια κονωνία με κρυφές ζωές
Κάνε τις δικές σου επιλογές
Μα μη φορτώνεις στον άλλον τις δικές σου ενοχές.
Τις αμαρτίες που γίνονται στη πορεία καταστροφικές!

Προφυλακτικό,
Εσύ κι εγώ!
Προφυλακτικό
Στον έρωτα χωρίς σκοπό.
Στο sex με άγνωστο προορισμό!

Προφυλακτικό
Εσύ κι εγώ!
Μαζί ή  σε διαδρομή, διαφορετική!
Αξίζει τόσο η ζωή !


Προστατέψτε τον εαυτό σας και τον σύντροφο σας.
Και μην ξεχνάτε να κάνετε εξετάσεις για τα μεταδοτικά νοσήματα όταν έχετε κάνει sex χωρίς προφυλάξεις!

Στα ταξίδια του Νίκου

Σ’ ένα υπέροχο γιατρό, που προσφέρει, πολλά στο αγώνα για το Aids !

 

Ηταν Ιανουάριος του 1997, όταντον αντίκρυσα για πρώτη φορά.
Μόλις είχα μάθε στα 24 μου πως ήμουν Hiv θετική.
Το χαμόγελο του είχε κάτι από μικρού παιδιού.
Αλλά  τα μάτια του, τη δύναμη ενός ταύρου, που με κράτησε όρθια!
Με γέμισε κουράγιο!
Φοβόμουν και έτρεμα!
Κράτησα εκείνες τις στιγμές μέσα μου!

Απο τότε περάσαμε και μοιραστήκαμε πολλά μεταξύ μας.
Σαν γιατρός, σαν φίλος σαν άνθρωπος!

Τον Οκτώμβριο του 2012 βαριά άρρωστη, τον θυμάμαι να έρχεται και να κάθεται στο απέναντι κρεβάτι. Τα μάτια του είχαν μια ανησυχία αλλά και το χιούμορ του και η φιλοσοφία του απέναντι στη ζωή, μου έδωσαν ώθηση να το ξεπεράσω.

Αυτή τη στιγμή που γράφω τα μάτια μου έχουν γεμίσει δάκρυα.
Χαράς αλλα και λυπης γιατί ο Νίκος θα φύγει για μακρινά ταξίδια.
Επιλογή!
Αλλάζει ζωή!
Χαίρομαι γιατί κάνει αυτό που θέλει και λυπάμαι, γιατι θα μου λείψει!

Στα ταξίδια του Νίκου λοιπόν.
Στο ταξίδι της δικιάς του ζωής , που όμως το πέρασμα από τη δική μας μας άλλαξε, μας δίδαξε μας έκανες χαρούμενούς, μας προβλημάτισε.

Σ’ ένα υπέροχο άνθρωπο που καμία τηλεοπτική εκπομπή δεν τον κάλεσε ποτέ να μοιραστεί τις γνώσεις του, τις εμπειρίες, την άλλη άποψη για τη ζωή!

Ευχαριστούμε Νίκο!
Είμαστε τυχεροί που σε γνωρίζουμε!

Είσαι εκπληκτικός!
Γεμάτος πάθος για τη ζωή!
Και εγώ όταν φοβάμαι να ζήσω, μου το θυμίζεις !

ΥΓ. Και φυσικά δεν θα ξεχάσω όλους τους ανθρώπους από  τη μονάδα λοιμώξεων του Ερυθρού.
Η προσφορά τους μεγάλη και συνεχής!

1 Δεκέμβρη

1 Δεκέμβρη,

της ντροπης ,

εσύ φιλε το προφυλακτικό,

πότε θα θυμηθείς?

Με κούρασαν όλα αυτά τα χρόνια οι άνθρωποι που χτυπάνε εμένα που έχω Aids.

Μα εγώ δεν τους δίνω αξία όσο και να μου δυσκολεύουν τη ζωή.

Και αυτό το κάνουν γιατί,  εγώ ειμαι απλά αληθινή και δεν κρύβω τη ζωή μου,  σαν εκείνους που έχουν, κρυφές διπλές ζωές και προσπαθούν να ρίξουν άστοχες βολές.

Σε όλους εκείνους λοιπόν που ήταν έτοιμοι να κάνουν από την πρώτη στιγμή  έρωτα χωρίς προφυλακτικό 

και έπαθαν πανικό 

με την αλήθεια.

Τους λέω να πάνε να μαμηθούν!

Δώρο το προφυλακτικό από μένα!

Όχι άλλο υποκρισία ,

σε μια κοινωνία, 

που θέλει οξυγόνο ν’ αναπνεύσει 

κι όχι φορμόλη για να την σακατέψει.

Όλα αυτά τα χρόνια διαπύστωσα πως πολλοί άνθρωποι είναι πιο κακοί και από τον ίδιο τον θάνατο. Στάζουν δηλητήριο.

Δεν κατάφεραν να μολύνουν την καρδιά μου.

Απλά έγινα πιο ανθεκτική.

Η μέρα της 1ης Δεκεμβρίου και όλες οι υπόλοιπες είναι αφιερωμένες σ’ εκείνους τους ανθρώπους που κάνουν διαφορά.

Σ’ όλους μας, είναι γραμμένος κι  ένας θάνατος.

Μην το ξεχνάς …

Ανθρωπε από την αρχή για το τέλος τραβάς.

Κάπου ανάμεσα στην αρχή και στο τέλος,

υπάρχει η ζωή.

Να μην λησμονήσω,

 να τη ζήσω.

Εδώ Ζωή, που μιλάει με το Θάνατο

Σταματάω να παίρνω τα φάρμακα  για το Aids!

Δώστε σ’ όλους τους HIV θετικούς το ποσοστό που τους αναλογεί!

Είμαι μια γυναίκα με Aids, που μετά από πολύ σκέψη αλλά βάζοντας τελικά μπροστά και ακλουθώντας την καρδιά μου, αποφάσισα να σταματήσω να παίρνω τα φάρμακα, που με κρατάνε στη ζωή!

Γιατί,

δεν μπορείτε να δίνεται ποσοστό αναπηρίας

30% σε ανθρώπους που παίρνουν φάρμακα καθημερινά ισχυρά, με φοβερές παρενέργειες !

Άρα γίναμε καλά?

67% πότε δίνεται? Ένα βήμα πριν το τάφο ή στο μνημόσυνο?

       40.320 χιλιάδες φάρμακα, τόσα, έχω πάρει ως τώρα!!

Είστε έτοιμοι ν’ αναλάβετε τις ευθύνες σας, αν κάποιος πεθάνει, επειδή δεν παίρνει φάρμακα,

γιατί εσείς δεν κάνετε σωστά τη δουλειά σας?

Πως τολμάτε και ζητάτε αναδρομικά πίσω !

Ελάτε να πάρετε το Aids μαζί με τα λεφτά σας !

Εσείς μας τα δίνατε!

Ντροπή!

Ο Σταυρός μου είναι ήδη βαρύς !

Είτε έχει κάποιος Aids, είτε κινδυνεύει η υγεία του, ή έχει χάσει την δουλειά, έχει δικαίωμα να ζήσει!

Ακόμα και αν είσαι υγιείς, θα σου πάρουν τα πάντα!  

Δεν  μπορεί όμως κανείς να τον οδηγήσει στο θάνατο!

Τώρα κάντε το σωστό!

Γιατί τώρα πεθαίνω!

Καταθέτω με το αίμα μου το αίτημα να,

δώσετε ποσοστό αναπηρίας σε όλους του Hiv ανθρώπους που να τους δίνει την πρόσβαση στο επίδομα και στην ζωή !

Το νόημα της ζωής μας

Γνωρίζουμε όλοι καλά και το έχουμε νιώσει ακόμα πιο πολύ, πως βρισκόμαστε σε μια εποχή που λόγο οικονομικών, έχει βαλτώσει ακόμα και η ψυχή μας.

Μα μέσα σ’ όλον αυτόν το κατακλυσμό, την καταιγίδα κακών ειδήσεων, μπορούμε να σταθούμε γυμνοί, μπροστά στο καθρέφτη της ζωής μας και να βρούμε το νόημα που θέλουμε.
Αυτό που  γεμίζει εμάς. Κανείς δεν θα μας αδειάσει, την καρδιά, ακόμα και αν μας πάρει όλα τα  λεφτά.

Έχω καιρό να γράψω, το ξέρω.
Μα αυτή η σιωπή δεν είναι αδυναμία. Ήταν στην αρχή οργή, που έγινε σιωπή και μετά, μια φωνή από μέσα μου, που μου λέει: «Πάλεψε για το δρόμο σου, το μοναδικό». Και μετά γαλήνη. Και μετά πάλι από την αρχή. Ένταση και σιωπή. Πάλη για το νόημα.

Κι εγώ εδώ. Ίσως το Aids σκέφτομαι, για μένα, δεν είναι μόνο τα φάρμακα τα καθημερινά, αλλά και η πόρτα για ν’ ανοίξω το σπίτι μου, δηλαδή την καρδιά μου, για να μπούνε μέσα, όλοι εκείνοι που θέλουν να πληροφορηθούν, να μάθουν και να προστατευτούν από την ασθένεια αλλά και να δούνε κι εμένα με την ανθρώπινη υπόσταση μου.

Το sex δεν είναι λύση στα προβλήματα μας, αλλά όταν το δούμε ακόμα και σαν μεμονωμένη απόλαυση, τότε να θυμάστε, πως όσο δικαίωμα έχετε εσείς,  άλλο τόσο έχω κι εγώ σ’ αυτό, με προφύλαξη, φυσικά.

Δεν ξέρω αν ο δρόμος να παλεύω μοναχικά για την ενημέρωση, στο Aids,  μπορεί να είναι το νόημα της ζωής μου, αλλά θα το βρω στη διαδρομή, που θα πάει….

Υ.Γ  Και μην ξεχνάτε, το πιο σημαντικό.
        Προφυλακτικό εσύ κι εγώ.
        Μαζί ή ξεχωριστά,
        η ζωή αξίζει πολλά.