"...Αν μπορέσω και σώσω έστω και έναν που θα διαβασει το blog απο το Aids, μου αρκει." -Ζωή Αγγέλου

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Τα επιδόματα, των αναπήρων,
 είναι απαραίτητα σε μια κοινωνία,
που κουτσαίνει από αγάπη.



Καιρό πολύ έχω να γράψω. Μα το σώμα μου υπέφερε. Προσπαθούσαν οι γιατροί να το γιατρέψουν.
Και όταν το κορμί κάπως ηρεμεί, θέλει να γράψει πάλι πάνω στο χαρτί.
Σαν να επιθυμώ να βγάλω όλο εκείνο το πόνο.
Πιάνω το μαύρο να γράψω και κόκκινο στάζει.!!
Το μολύβι μου αυτό είναι τόσο μικρό,
μα  γεμίζει δύναμη, στα χέρια μου σαν το κρατάω.



Η σιωπή μου τόσο καιρό, δεν ήταν αδυναμία.
Όχι, όχι μην το πιστέψετε ούτε στιγμή.
Απλά κοιτάω και  την κοινωνία. Δεν είναι όλα Aids, ούτε περιστρέφονται όλα γύρω από μένα.
Δεν υπήρξα ποτέ εγωκεντρική για ν’ αλλάξω τώρα.

Παρατηρώ τον κόσμο, που έχει τρελαθεί.
Πέφτουν οι μισθοί.
Οι συντάξεις, στο πουθενά
και τα παιδιά στο σχολείο πάνε νηστικά.
Η ελπίδα τελικά, δεν πεθαίνει, τελευταία.
Φαίνεται σαν να χάθηκε σε μια στιγμή μοιραία.





Δεν υπάρχει φως στη καρδιά.
Σώθηκαν τα σπίρτα γενικά.
Κάτι λίγες ψυχές,
έμειναν ακόμα ζωντανές.
Κάτι λίγοι άνθρωποι στο περιθώριο πεσμένοι,
παλεύουν, από το σύστημα καταδιωγμένοι.




          Αίσχος και ντροπή

Ντροπή, για τα επιδόματα «μαϊμού»,
σε τυφλούς που βλέπουν.
Ντροπή, σ’ εκείνους, που τα δίνουν.
Ντροπή σ’ εκείνους,
 που κλείνουν τα μάτια τους,
σ’ αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη.

            

  

Πόσο σιχαίνομαι τους ανθρώπους, που εξαγοράζονται
Εκείνους που στις πισίνες, μετά λιάζονται.
Εκείνους που παίρνουν μέρος,
στο βρώμικο σύστημα και καθαρίζουν.
Τις μοίρες, των ταλαίπωρων, ορίζουν.
Δίνουν  σε κάποιον χρήματα,
για ν’ αρπάζουν αυτοί όλο το πακέτο
και εμείς στο τέλος τ’ ελλείμματα.

Λαμόγια μια βρώμικης εποχής.
Καθάρματα της «αρπαχτής».
Θηρία που τις δικές μας σάρκες ξεσκίζεται
γιατί εμείς πληρώνουμε και μας εξευτελίζεται .



        


  Ακούστε επιτέλους

Οι άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα, χρειάζονται τα επιδόματα για να επιβιώσουν .
Άλλοι δεν παίρνουν σύνταξη.
Άλλοι, χρειάζονται να χρήματα, για να τους φροντίσει κάποιος.
Πολλές φορές κάποιος δεν μπορεί να μετακινηθεί.
Θα πρέπει να πληρώσει ταξί, ασθενοφόρο, ή κάποιον να τον συνοδέψει.

Έτσι και οι άνθρωποι με Aids, τα ίδια και διπλά προβλήματα έχουμε.
Είμαστε μόνοι!
Όλοι μόνοι είμαστε, αλλά εμείς πιο μόνοι και από τους μόνους.

Αίσχος διπλό!
Ακούστε κι αυτό !

Θα ήθελα να σας πω πως για να πάρει κάποιος από τα ΚΕ.Π.Α. (κέντρα πιστοποίησης Αναπηρίας), το χαρτί αναπηρίας για το 67% και ας είναι ασφαλισμένος στο ΙΚΑ θα πρέπει να πληρώσει  ένα παράβολο 46,14 ευρώ.
Ντροπή πια!
Δεν αντέχουμε άλλο ρε παιδιά!
Και δεν το λέω για να μας λυπηθείτε,
αλλά από το δίκιο στο τέλος, να ξέρετε θα το βρείτε!

Συμφωνώ με την απογραφή και να βρεθούνε οι ψεύτικοι τυφλοί, αλλά ακόμα δεν πειστεί αν έχει γίνει δουλειά αληθινή.
Είμαστε σε οικονομική κρίση! Γιατί να πληρώσω, εφόσον, μπορείτε μέσα από τις εξετάσεις μου και όλα τα ακριβή ιατρικά στοιχεία μου, να διαπιστώσετε ότι είμαι Hiv θετική?
Αίσχος!

Καταδικάζω την απραξία σας
και τις πράξεις της ντροπής σας!




Πονάω πολύ μ’ όλα αυτά.
«Δεν έχω άλλη αντοχή», το λέω συχνά.
μα όρθια σηκώνομαι ξανά.
Γιατί δεν θέλω ν’ αφήσω τα θηρία να κατασπαράξουν,
την ελπίδας και μετά σε μια βίλα ν’ αράξουν.


Πόση μοναξιά κυλάει στο αίμα μου?
Πόσα χτυπήματα αντέχει το κορμί?
Πολλά άνθρωπε!
Μα δεν λησμονώ,
 εκείνους που αγάπη μου προσφέρουν,
 και με το χάδι τους,
 κάτι από τις πολλές πληγές, γιατρεύουν.

 
Ελπίδα αν είσαι κάπου κοντά,
θα ψάξω να σε βρω, με χαρά.
Αλλά και αν έφευγες μακριά,
με ματωμένα γόνατα, θα σηκωθώ
για να σε φέρω πάλι εδώ.

 
©  free template by Blogspot tutorial