Νομίζω ότι ο μεγάλος τίτλος μου, αυτή τη φορά, ήταν τόσο περιεκτικός που δεν θα μπορέσω να γράψω πολλά.
Είναι αλήθεια πως οι σειρήνες, χτυπάνε δυνατά για το Aids εκείνη την ημέρα.
Μόνο όμως μέσα από την παιδεία, την οικογένεια και την συχνή προβολή, από τα μέσα ενημέρωσης, θα μπορέσουμε να ακούμε τις σειρήνες, σαν γνώση και όχι σαν προειδοποίηση κινδύνου.
Πρέπει να γίνει βίωμα, τόσο το προφυλακτικό όσο και η νοοτροπία για τον τρόπο συμπεριφοράς, στους ανθρώπους που μας μεταδόθηκε ο ιός.
Δεν κρύφτηκα. Χρησιμοποιώ προφυλακτικό από τη στιγμή που το πληροφορήθηκα. Δεν θα μεταδώσω ποτέ εσκεμμένα σε κάποιον τον ίο. Αλήθειες στο φως. Οι δικές μου. Δεν ξέρω για τις δικές σας!
Παλεύω μόνη μέσα από τον υπολογιστή, με το blog μου, να φτάσουν οι γνώσεις, σ’ εκείνους που τις έχουν ανάγκη.
Γι’ αυτό και όσους θέλουν να με καρφώσουν πισώπλατα τους καταδικάζω!
Καταδικάζω τα καθάρματα εκείνα που είναι έτοιμοι να με χτυπήσουν για την δική μου πάθηση, ενώ εκείνοι ποτέ δεν έκαναν εξετάσεις. Πολλές φορές είναι φορείς πολλών ασθενειών.
Καταδικάζω, την νοοτροπία ουσιαστικά.
Δεν είμαι δικαστής, αλλά ούτε κι αυτοί που με την πρώτη ευκαιρία είναι έτοιμοι να με επικρίνουν.
Κλείνοντας θέλω να πω, στο επόμενο ραντεβού της μια βραδιάς που θα κάνεις, είτε έχεις μόνιμη σχέση είτε όχι, χρησιμοποίησε το απλά.
Δεν έχει σημασία, αν έχω κόλλησα από μια μόνιμη σχέση κι εσύ από μια περιστασιακή.
Σημασία έχει, να δούμε το πρόβλημα. Και δεν είναι μόνο το προφυλακτικό αλλά και ο σεβασμός απέναντι στον εαυτό σου και στο σύντροφο σου ακόμα και αν δεν θέλεις να του πεις την αλήθεια για τη κρυφή ζωή σου, τότε προφύλαξη χωρίς καμία επιφύλαξη.
Ζωή …..
Υ.Γ Ώρα να πάρω τα χάπια μου …Ευτυχώς είναι πια, μόνο μια φορά την ημέρα. Παλιά κάθε οκτάωρο το ένα και κάθε δώδεκα ώρες τ’ άλλο.