"...Αν μπορέσω και σώσω έστω και έναν που θα διαβασει το blog απο το Aids, μου αρκει." -Ζωή Αγγέλου

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Ευχές με πράξεις , Με την αγάπη μπορείς, μόνο το ψέμα ν’ αλλάξεις.


Πόσο αλήθεια τρελαίνεται ο κόσμος τις γιορτές, όλοι θα το έχετε διαπιστώσει. Σαν κάτι να γυρεύουν. Σαν να θέλουν να σαλπάρουν το καράβι που λέγεται ψυχή για ταξίδια που ποτέ δεν έκαναν κι όνειρα που ποτέ δεν πραγματοποίησαν. Άλλοι διστάζουν, άλλοι τ’ αποφασίζουν κι άλλοι έχουν ήδη ξεκινήσει.
Ευχές, χαρούμενες εκφράσεις, κάρτες με πολύχρωμα στολίδια, λουλούδια, λαμπιόνια μέσα στα σπίτια που αναβοσβήνουν συνέχεια κι έξω στα μπαλκόνια δημιουργούν ένα κλίμα τρελής χαράς.
Μα οι περισσότεροι έχουν μια θλίψη στα μάτια τους.
Δεν θα γράψω πολλά αυτή τη φορά, για τις ευχές και τις γιορτές, παρά μόνο για το ταξίδι που κάνει η ψυχή και η καρδιά μας.

Θα σας έλεγα να ξεχάσετε τις ευχές αυτών των ημερών( ναι πάντα ανατρεπτική θα είμαι, προκειμένου, να σωθεί η ψυχή μας ) και να τις δίνεται κάθε μέρα στη ζωή σας, με την προϋπόθεση να τις κάνετε πράξεις .
Η ψυχή μας ταξιδεύει μέσα στο χρόνο συναντώντας πολλές φουρτούνες, θαλασσοταραχές, αγριεμένα κύματα που θέλουν να βουλιάζουν και να σαπίσουν την ψυχή μας στο πάτο της θάλασσας αλλά ανταμώνουν και μερικά λιμάνια που μας βοηθάνε να ξαποστάσουμε και να γαληνέψουμε.

Έτσι κι εγώ σ’ αυτό το ταξίδι μαζί με τ’ αστέρια του ουρανού και συνταξιδιώτες ανθρώπους πιο φωτεινούς κι απ’ αυτά, τις ευχές των ημερών αυτών τις κάνω πράξεις προς τον συνάνθρωπο μου. Μην ξεχνάτε πόσοι άνθρωποι διάβασαν το blog μου και πήγαν γι’ εξετάσεις Aids καθώς και το τελευταίο περιστατικό με το ατύχημα κατά την διάρκεια της ερωτικής πράξης που έγραψα στην προτελευταία μου ανάρτηση.



Μη κρατάς τις αποστάσεις, το Aids θέλει πράξεις.



Εγώ τις ευχές μου από παιδί, τις έκανα μια αγκαλιά κι έκλεινα μέσα της, όποιον είχε ανάγκη από ζεστασιά. Μα και σε μεγάλωσα, όσο κι αν πληγώθηκα κι αν μαστιγώθηκα Είμαι εδώ, πάνω στα κύματα και χαμογελώ.


Θα κλείσω μ’ ένα τραγούδι.
Καλό μας ταξίδι στη ζωή …

Ζωή …..

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

Η ζωή τρέχει - Περιπέτειες

Σ’ αυτήν την ανάρτηση μου θ’ ασχοληθώ ενδεικτικά με δυο από τα πολλά περιστατικά που μου αναφέρατε, γιατί δεν είναι δυνατόν να τα περιγράψω όλα αναλυτικά . Πριν μια δυο μέρες συνομιλούσα στο msn messenger με ένα από τους «γνωστούς» που έχω γνωρίσει , με αφορμή το blog μου. Ήταν αρκετά τρομοκρατημένος κι όχι μόνο. Πρόκειται γι’ έναν άντρα 34 ετών δέκα χρόνια παντρεμένο. Έχοντας μιλήσει και πιο παλιά μαζί του αρκετές φορές, μου είχε πει πως είχε γύρω στις 10 σεξουαλικές συνολικά επαφές και μια σχέση κατά τη διάρκεια του γάμου του. Όμως την τελευταία φορά που πήγε σε κάποια «επί πληρωμή»,έσπασε το προφυλακτικό και δεν το πήρε είδηση, παρά μόνο όταν είχε τελειώσει η ερωτική πράξη. Μου είπε πως η γυναίκα του λόγο ενός γυναικολογικού προβλήματος για 3 εβδομάδες δεν μπορούσε να κάνει τίποτα αναφερόμενος στο συμβάν και τις παραμέτρους του. Το μυαλό του πήγε κατευθείαν στο blog μου και στα τηλέφωνα που έχω δώσει. Όταν μου το είπε αυτό πραγματικά συγκλονίστηκα. Δεν συμφωνώ καθόλου με τις εξωσυζυγικές του ατασθαλίες αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες για να μάθει αν είναι καλά αυτός και να φροντίσει φυσικά και την σύζυγο του που δεν φταίει σε τίποτα. Πήγε στο νοσοκομείο, αν και άργησε λίγο λόγο του πανικού του αλλά του είπα πως έπρεπε να πάει. Του είπα να κλείσει τον υπολογιστή και να πάει αμέσως. Του έδωσαν φάρμακα και αναμένουμε τις επόμενες εξελίξεις . Χρειάζονται γρήγορες ενέργειες σ’ αυτές τις περιπτώσεις αλλά σίγουρα όχι πανικός! Όλοι γνωρίζουμε πως αυτό, δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός. Καθημερινά συμβαίνουν τέτοια περιστατικά. Μπορεί να συμβεί και σ’ εμένα που έχω Aids να σπάσει το προφυλακτικό που φοράει ο άλλος αλλά και σ’ εσάς. Το θέμα είναι τι κάνουμε απ’ εκεί και πέρα! Επίσης θα αναφερθώ και στην περίπτωση ενός νεαρού 26 ετών που μετά από την ανάγνωση του blog μου, αποφάσισε να πάει γι’ εξετάσεις, γιατί είχε κάνει πριν δυο χρόνια επαφή χωρίς προφυλακτικό και πριν πέντε είχε επαναλάβει το ίδιο. Νιώθω ότι κάτι προσφέρω κι εγώ μέσα στη δική σας ζωή. Τελικά σκέφτομαι πως είμαι γεμάτη ακόμα από συναισθήματα και την ανάγκη να δώσω και δεν εννοώ μόνο σ’ επίπεδο σχέσης αλλά και σ’ άλλους ανθρώπους . Θέλω να σας επισημάνω, πως σε καμία περίπτωση, δεν δίνω ιατρικές πληροφορίες ποτέ, απλά με την ιστορία μου και τις αναρτήσεις μου κάποιος μπορεί να βρει τα τηλέφωνα ιατρών, όταν του συμβεί κάτι.


«Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι τα πράγματα θα διορθωθούν αν αλλάξουν. Είμαι σίγουρος όμως ότι για να διορθωθούν, πρέπει να αλλάξουν.» Georg Lichtenberg,1742-1799 Σας ευχαριστώ Να προσέχετε Ζωή

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

1η Δεκεμβρίου κάθε μέρα...


Η 1 Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί σαν τη μέρα κατά του Aids.
Μια μέρα που στις ειδήσεις θα αφιερώσουν το πολύ είκοσι λεπτά, για να παρουσιάσουν μερικά στατιστικά, για το πόσο αυξήθηκαν τα κρούσματα του Aids και την ιστορία ενός Hiv θετικού, με τους ανάλογους κραυγαλέους τίτλους.
Μα το Aids ουρλιάζει καθημερινά κι όχι μόνο μέσα από ένα δελτίο στα πεταχτά.
Κατά την άποψη μου, θ’ έπρεπε να υπάρχει μια σχεδόν καθημερινή δεκάλεπτη εκπομπή, που ν’ αναφέρετε όχι μόνο στο Aids αλλά στην ηπατίτιδα καθώς και στ’ άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.



1 Δεκεμβρίου μια μέρα για το Aids δεν είναι αρκετή.
Και θα σας ομολογήσω κάτι.
Η άποψη μου είναι, πως οι παγκόσμιες ημέρες είναι για να ξεχνάμε τους σκοπούς για τους οποίους δημιουργούνται αυτές.



Από την ηλικία των εικοσιτεσσέρων (24) περίπου , όταν έμαθα πως είμαι HIV θετική, η μέρα αυτή μου προξενούσε μια απίστευτη θλίψη.
Οι περισσότεροι κλείνουν τα μάτια τους μπροστά στο Aids κι ας απέχουν μια ανάσα απ’ αυτό ή βρίσκονται ήδη μέσα του.

Θα επαναλάβω για μια ακόμα φορά και δεν θα σταματήσω ποτέ να το γράφω, ότι πιστεύω πως όλοι έχουν Aids, ακόμα και όταν κάποιος δεν είναι φορέας γιατί φτάνει και μόνο η συνενοχή των περισσοτέρων, στο γεγονός ότι δεν φοράνε προφυλακτικό ή δεν κάνουν εξετάσεις.

Σας πληροφορώ πως δεν είναι το Aids που σας τρομάζει αλλά οι αποκάλυψη της αλήθειας, πίσω από τις ζωές σας. Το Aids είναι απλά η αφορμή.



Σίγουρα το ψέμα φοράει πιο ωραία ρούχα και έχει καλύτερους τρόπους και χαμόγελο από την αλήθεια στην αρχή τουλάχιστον. Είναι γυαλιστερό, με πρόσωπο γεμάτο από ενέσεις για να δείχνει πιο φωτεινό αλλά όταν ξεφουσκώσουν όλα αυτά, δε μένει τίποτα.


Υπάρχει πολύ σκοτάδι, πριν να χαράξει

Με έχουν ρωτήσει αρκετοί απ’ εσάς τι κερδίζω με την αλήθεια του Aids.
Να έχω ήσυχη την ψυχή μου!
Πολλοί είναι εκείνοι που προσπάθησαν ν’ ανακαλύψουν το κέρδος μέσα από ένα τέτοιο κείμενο.
Ναι υπάρχει κάτι και θα σας το πω .
Εγώ κερδίζω, όταν προσφέρω.
Ήμουν κι εγώ κάποτε είκοσι.
Αγάπη παρέχω με τη δική μου γραφή κι προέρχεται από την πιο μεγάλη πληγή.
Υπάρχει πολύ σκοτάδι πριν χαράξει και πρέπει να περπατήσω πολύ μέσα σ’ αυτό και να επιβιώσω πριν να χαράξει και να φανεί η αλήθεια. Αλλά μέσα σ’ εκείνο το σκοτάδι υπάρχουν και κάτι στιγμές, ποιος φωτεινές και από τις πιο ηλιόλουστες μέρες, που με κάνουν να ζω.
Αφιερώνω την ενότητα αυτή, στους ανθρώπους που μου έδωσαν και μου πρόσφεραν απλόχερα από τη δική τους αγάπη και το δικό τους φως.
Γιατί για να σας δώσω κι εγώ θα πρέπει ν’ έχει πάρει. Ν’ έχω αποθέματα.

Σ’ ευχαριστώ Νίκο

Αφιερώνω όλες τις μέρες του χρόνου στους ανθρώπους που μου δίνουν απλόχερα την βοήθεια τους ,όταν την χρειάζομαι .
Στο γιατρό μου Νίκο (του υποσχέθηκα πως δεν θα βάλω τ’ επώνυμο του γιατί δεν θέλει δημοσιότητα) για το πόσο ανθρώπινος και πόσο δίπλα μου είναι πάντα, με τα προβλήματα που περνώ κατά καιρούς και ειδικά τελευταία.
Αλλά και στον διευθυντή του νοσοκομείου, Ερυθρός Σταυρός και στους ανθρώπους της μονάδας λοιμώξεων.

Για κάποιους ανθρώπους, όπως οι γιατροί και οι νοσηλευτές και το διοικητικό προσωπικό, η 1η Δεκεμβρίου είναι απλά μια ακόμα ημέρα στο δύσκολο έργο τους.



Με τη μικρή μου αυτή προσπάθεια και με τις λέξεις μου, προσπαθώ ν’ αφήσω το δικό μου σημαδάκι.
Δεν θέλω να το «παίξω» σε καμία περίπτωση πως είμαι η πιο σωστή, ούτε επιθυμώ να φορέσω το προσωπείο της καλοσύνης με αφορμή την αρρώστια.
Γεμάτη λάθη είμαι κι εγώ από τον έρωτα, γιατί θέλω να ζήσω και αντιστέκομαι σ’ εκείνους, που με θέλουν νεκρή, γιατί ζω ουσιαστικά και αληθινά και τους θυμίζω τις ήδη νεκρές ζωές τους.



Κάθε μέρα, είναι ημέρα του Aids Και μέρα, νύχτα προφυλακτικό

Δεν καταδικάσω τη μέρα αυτή. Απλά δεν θέλω να υπάρχει, μόνο αυτή η μέρα για το Aids. Κάθε μέρα πρέπει ν’ αρχίσετε να σκέφτεστε τι γίνεται, παρακάτω. Είναι η στιγμή να κάνετε τις απαραίτητες εξετάσεις !





Και δεν χρειάζεται ομπρέλα,

αλλά καλές σχέσεις μεταξύ μας. Όταν όμως δεν υπάρχει αυτό, στη σχέση που βρίσκεστε, πολλά προφυλακτικά πάντα μαζί σας.



Και για να κάνω λίγο χιούμορ το προφυλακτικό το φοράμε και δεν τ’ έχουμε δίπλα στο τραπεζάκι κι όταν το χρησιμοποιούμε το κάνουμε με το σωστό τρόπο.



Παλεύω

Αυτό το παιδί που κρύβω μέσα μου ακόμα και αν το φυλακίσετε πίσω από τα πιο σκληρά δεσμά θα παλεύω για να προσφέρω αγάπη και ότι μπορώ πάνω στο Aids.
Πάντα έχω στο μυαλό μου, τα παιδιά που πεθαίνουν χωρίς φάρμακα.
Κι όλους εκείνους που έπαψαν από καιρό να νιώθουν άνθρωποι είτε γιατί κάποιοι τους ανάγκασαν ή γιατί τ’ επέλεξαν.



Κλείνοντας αυτή την ενότητα σας χαρίζω το πιο πλατύ μου χαμόγελο. Μετά από τη λήψη 34.000 περίπου φαρμάκων, όλα αυτά τα χρόνια μπορώ ακόμα να ανοίγω τα μάτια μου το πρωί και να ονειρεύομαι πως προσφέρω σ’ όλους εσάς κάτι από την πληγή μου που κατάφερα να την μετατρέψω σε κινητήριο δύναμη για να δημιουργήσω, ν’ ερωτευτώ ν’ αγαπήσω, ν’ επιθυμήσω. Να ζήσω!



Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και τα μηνύματα που μου στέλνετε κατά καιρούς.


Ζωή …



ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είν' εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν τα κυνηγά
Πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.



Οδυσσέας Ελύτης

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

Όλοι έχουν Aids(Ψεύτικες, κρυφές ζωές)



Από τη δημιουργία του blog ως σήμερα κι έχοντας μιλήσει, είτε μέσο του msn, είτε τηλεφωνικά με πολλούς ανθρώπους ή και από κοντά, θα ήθελα να αναφερθώ, στις εκμυστηρεύσεις που μου έκαναν πρωτίστως οι άντρες μιας και ελάχιστες γυναίκες μίλησαν μαζί μου.

Σχεδόν όλοι οι παντρεμένοι έχουν εξωσυζυγικές ή παράλληλες κρυφές σχέσεις. Μα θα μου πείτε τώρα για νέο μας το λες αυτό; Το ξέρουμε. Όταν όμως συνειδητοποιήσεις πως συμβαίνει, στο δικό σου σπίτι αλλάζει.
Το ίδιο γίνεται και στις μόνιμες σχέσεις.
Ο απολογισμός της όλης κατάστασης είναι τραγικός.

Οι περισσότεροι έφτασαν στο σημείο να μου αναφέρουν τη δική τους κατάσταση, έχοντας διαβάσει πρώτα την ιστορία μου, από τρόμο και φόβο, γιατί άρχισαν να νιώθουν άσχημα προς τη σύντροφο τους ή γυναίκα τους, στο ενδεχόμενο μετάδοσης, κάποιου νοσήματος.

Γιατί σχεδόν κανένας τους, δεν πήρε μέτρα προφύλαξης.


Το θέμα είναι πως ο φόβος τους ήταν και είναι προσωρινός.
Ειδικά προς το πρόσωπο μου. Οι περισσότεροι αφού διαβάσουν την ιστορία χάνονται.
Δεν με ενοχλεί αυτό, γιατί ξέρω το πραγματικό λόγο.
Εγώ είμαι η δική τους αλήθεια, που φοβούνται ν’ αντιμετωπίσουν.


Κρύβονται πίσω από τη μάσκα του παρανοϊκού ψέματος και ειδικά του ίδιου τους του εαυτού.

Τρέχουν μακριά μου, γιατί δεν θέλουν να με αντικρίσουν στα μάτια.
Αυτοί που έφυγαν βιαστικά σαν κυνηγημένοι διαβάζοντας το blog μου είναι αυτοί που θα ήθελα να διαγράψω κι εγώ. Μου έκαναν τη χάρη να εξαφανιστούν μόνοι τους.
Όσοι παρέμειναν και συνομιλώ μαζί τους και αυτοί που γνώρισα από κοντά, προσπαθούμε ν’ αναπτύξουμε μια επαφή.

Ουρλιαχτά ανθρώπων


Ποιος θέλει να ξέρει την αλήθεια;

Δεν θα σταθώ σ’ ονόματα αλλά θα σας περιγράψω τρανταχτές καταστάσεις για να καταλάβουμε όλοι μαζί το μέγεθος του προβλήματος.

Οι Σχέσεις

 Πώς να ξεχάσω την περίπτωση ενός άντρα 30 ετών, που μετά από 7 χρόνια συνύπαρξης με τη σύντροφο του κατάλαβε πως με τις επιπόλαιες συνευρέσεις του, έχει βάλει σε κίνδυνο τη ζωή της όχι μόνο για Αids αλλά και για πολλά άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Θα επισημάνω πως σ’ αυτή την κατηγορία ανήκουν οι περισσότεροι άντρες.
Δεν ήθελε με τίποτα να πάει γι’ εξετάσεις. Στην αρχή που μιλούσαμε στο msn, δεν είχε διαβάσει το blog μου ακόμα, το φλερτ του ήταν έντονο και ήθελε να καταλήξει κάπου, αλλά όταν διάβασε την ιστορία μου σταμάτησε.


Αυτό συμβαίνει με τους περισσότερους άντρες. Κουράστηκα να γίνεται το ίδιο κάθε φορά. Μου προκαλεί φρίκη η κατάσταση αυτή, για την ξαφνική τους αποστροφή προς το πρόσωπο μου, ενώ είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα, χωρίς προφυλακτικό.
Εγώ απλά κάποιες φορές είμαι μόνο έτοιμη να κάνω sex με προφύλαξη.

Αυτή είναι η ουσιαστική και καθοριστική διαφορά μας.




Είναι τόσες πολλές οι περιπτώσεις, που δεν ξέρω πια ν’ γράψω.
Σας αναφέρω ενδεικτικά κάποιες:

 Θα σταθώ στην περίπτωση ενός παντρεμένου άντρα 28 ετών που μετά από τρία χρόνια γάμου με τη γυναίκα του και την απόκτηση ενός παιδιού 3 ετών, εδώ και λίγους μήνες βρίσκεται ερωτικά μια παντρεμένη γυναίκα 37 ετών.
Όταν τον ρώτησα αν είναι ευχαριστημένος (την επαναλαμβάνω σε όλους αυτή την ερώτηση) μου είπε πως όλα είναι μια χαρά, απλά δεν έχει επαφή με τη γυναίκα του και συχνή σεξουαλική επαφή. Την εισπράττω συχνά αυτή την απάντηση, αλλά δεν θα ήθελε να προσπαθήσει για το γάμο του και είπε πως τον έχει «βολέψει» όλη αυτή η κατάσταση όπως και η εξωσυζυγική). Μου τόνισε πως μένει και για το παιδί. (Ακόμα πιο συχνή απάντηση).

 Επίσης δυο από τα παιδιά που μιλούσαμε στο msn έκαναν εξετάσεις για HIV. Ο ένας βρέθηκε θετικός κι ο άλλος αρνητικός. Σχεδόν όλοι, δεν θέλουν να κάνουν εξετάσεις.

 Όπως επίσης και η αποκάλυψη ενός άντρα γύρω στα 40 παντρεμένος 2 χρόνια. Στα δυο αυτά χρόνια, έχει κάνει 2 σχέσεις που κράτησαν κάποιους μήνες και κάποιες άλλες, περιστασιακές. Όταν το ρώτησα τι γίνεται με τι ζωή του και τι ακριβώς κάνει, μου είπε πως ούτε και ο ίδιος ξέρει, αλλά ούτε και θέλει να μπει στην διαδικασία να μάθει.

 Ακόμα πιο συγκλονιστική, είναι η ιστορία ενός άντρα 34 ετών κι έχοντας σχέση 4 περίπου χρόνια με τη σύντροφο του, έχει ερωτικές περιπέτειες με άντρες και γυναίκες. Ήταν ιδιαίτερα προβληματισμένος (όπως όλοι) από την δική μου ιστορία γιατί νιώθει πως τον ακουμπάει κι αυτόν πολύ.


Μέσα και από τις πιο μικρές χαραμάδες προσπαθώ να βγω, στο φως, ενώ πόσοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που τους προσφέρεται άπλετα και πιστεύοντας πως ζουν σαπίζουν!
Αυτή είμαι. Η Ζωή HIV θετική. Πάντα η αλήθεια μου θα είναι μπροστά σας. Όσοι την αντέχουν μένουν κοντά μου κι εγώ δίπλα τους.
Μη σκεφτείτε ούτε στιγμή πως είμαι σκληρή σ’ αυτά που γράφω.
Κι αν σας περάσει από το μυαλό, σας απαντάω πως θα με ονομάσουν σκληρή μόνο εκείνοι που δεν μπορούν, να δεχτούν την αλήθεια, της δική τους ζωής…


Σε μια κοινωνία που σχεδόν όλοι κάνουν διπλές και τριπλές σχέσεις, επαναλαμβάνω και δεν θα πάψω να το λέω, δεν θα πληρώσω εγώ το τίμημα γιατί είμαι από τις λίγες που χρησιμοποιώ προφυλακτικό.


Οι αλήθειες μας είναι οι πράξεις μας

Σε μια κοινωνία που το sex έχει γίνει πια αυτοσκοπός, τολμώ να πω πως όλοι έχουν AIDS. Όχι σαν αρρώστια αν έχει κολλήσει κάποιος μόνο, που κι αυτό γίνεται όταν το μεταδίδει εν αγνοία του ή και καλυπτόμενη άγνοια, μη έχοντας κάνει εξετάσεις. Ενώ εγώ έχω μάθει. Αλλά κυρίως για την συνενοχή που τ’ αναλογεί όταν γνωρίζει ότι κάνει sex χωρίς προφυλακτικό.
Μην σας τρομάζει η αλήθεια αυτή. Σκεφτείτε το καλά και φέρτε στο μυαλό σας την τελευταία φορά ή τις προηγούμενες σας ερωτικές ατασθαλίες ή τα στιγμιαία λάθη σας.



Τελικά γνωρίζουμε τον σύντροφο μας, τον άντρα μας, τον ίδιο μας τον εαυτό ;

Μήπως οι διπλές ή πολλαπλές ζωές που ζούμε, είναι αυτές που πραγματικά θέλουμε ; ;
Γιατί δεν της φέρνουμε τότε στο φως;

Εσύ τι κάνεις στη ζωή σου ;
Έχεις τη τόλμη να μιλήσεις ;

Αυτή τη φορά σας προκαλώ όχι εγώ, αλλά εσείς τους εαυτούς σας με τις απαντήσεις σας …

Ζωή ……

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Στιγμές μοναξιάς


Ομολογώ πως έχω αρκετό καιρό να γράψω στο αγαπημένο μου blog, που έφτιαξα με τόση αγάπη. Μου έλειψε.
Όμως ήθελα για λίγο να σιωπήσω. Είχα ανάγκη να χαθώ, να βυθιστώ ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι για να μπορέσω να σκεφτώ, να πάρω δυνάμεις, να κάνω ένα καινούργιο ξεκίνα.
Όπως κι έκανα. Άλλαξα δουλειά κι έτσι μου πήρε λίγο χρόνο ώσπου να προσαρμοστώ. Αλλά δεν ήταν μόνο η εργασία μου. Αυτό ήταν η αφορμή. Η αιτία ήταν στο να αναλογιστώ, τι ήθελα πραγματικά να κάνω, απ’ εδώ και πέρα .Δε σταματώ να ζω και ν’ ονειρεύομαι. Κάποιες φορές έχω ανάγκη όμως, να μετρήσω τις δυνάμεις μου. Τις αντοχές της ψυχής μου. Να μείνω ακίνητη. Για λίγο όμως , όπως αυτή τη φορά. Δεν αντέχω για πολύ.

Δε βαστώ να κοιτώ το κενό, σε μια στάση λεωφορείου, περιμένοντας πότε θα περάσει, τ’ όνειρο, η απόφαση, η στιγμή. Μπορεί ν’ αργήσει. Πολλές φορές έχω ξεκινήσει με τα πόδια .
Δεν πειράζει όπου και να φτάσω. Όσο αντέξω. Αλλά δεν θ’ συγχωρούσα ποτέ στον εαυτό μου να μην κάνει τίποτα. Μπορεί να συναντήσω στη διαδρομή το λεωφορείο αλλά αν δεν φανεί ποτέ, εγώ θ’ έχω χάσει όλη τη πορεία προς τα δικά μου θέλω. Τη διαδρομή του Οδυσσέα. Τη διαδρομής της ζωής.

Η διαδρομή μαζί με όλες εκείνες τις στιγμές ,που με κάνουν να νιώθω ζωντανή. Ακόμα και τις ώρες που με βαραίνει η μοναξιά. Αλλά της βάζω μουσική, για να γεμίσει με ήχους η σιωπή.
Τις στιγμές που λυγίζω από το φορτίο του Aids. Ναι και τότε !
Οι αγκαλιές και οι πληγές. Χαμογελάω, πονάω, μετανιώνω , πεισμώνω, παραιτούμαι και πάλι από την αρχή.



Είμαι απλά μια γυναίκα γεμάτη από λάθη, πληγές, χαμόγελα, φοβίες, τρέλα, πάθος. Ξεχειλίζω από την ανάγκη να δώσω αγάπη.
Στο παρελθόν μπορεί να τ’ έκανα αλλά θέλω και το παρών να γεμίσω , γιατί νιώθω άδεια αλλιώς.
Σκέφτομαι πολλές φορές πως η προσφορά για μένα είναι στη φύση μου, περισσότερο μάλιστα από το να παίρνω. Το θέλω σίγουρα κι αυτό, αλλά δεν αποτελεί το πρώτο στόχο μου.



Όταν έγραφα αυτό το κείμενο ήταν περασμένες τέσσερις το πρωί .
Κάποια στιγμή κοίταξα γύρω μου. Μέσα μου ! Τι θα ήθελα; Μια
αντρική αγκαλιά... Να με γαληνέψει !
Να με κλείσει μέσα της. Πάει χαμένη άραγε αναρωτήθηκα η στιγμή που δεν έχω αυτόν που τόσο επιθυμώ. Είναι σαν να βάζω τρικλοποδιά στον ίδιο μου τον εαυτό. Κι αυτός μου απαντάει , κλείνοντας μου πονηρά το μάτι.
«Τίποτα δεν πάει χαμένο, στη χαμένη μας ζωή ..»

Είμαι μια τεράστια αγκαλιά και προσμένω άλλη μια ν’ ενωθούμε.



Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα

Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ’ άπατα μίαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ
Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
και μισή να σε κλαίω μες στον Παράσειο.

Οδυσσέας Ελύτης

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

Αποκλειστική είδηση


Πιστεύω πως ανήκω στη κατηγορία εκείνων των ανθρώπων, που με τίποτα δεν μπορούν να συμβιβαστούν και να σιωπήσουν.

Έχω την ανάγκη να μιλήσω .Να ουρλιάξω άλλες, φορές .
Να σπάσω τους ψεύτικους καλυμμένους καθρέφτες κι ας ματώσω.
Όμως θεωρώ πως ο λόγος μου εδώ είναι το ίδιο δυνατός χωρίς να προβώ σε καμιά μορφή βίας , που απεχθάνομαι όσο τίποτα άλλο .

Αυτή τη φορά θα σας μιλήσω για ανθρώπους και καταστάσεις που μπορεί κάποιοι ν’ αγνοείται , άλλοι να υποπτεύεσθε και ίσως ελάχιστοι να γνωρίζεται .


Άνθρωποι που πρέπει να γίνουν πρώτη είδηση


Θα αναφερθώ στους γιατρούς που ασχολούνται με το Aids , το νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό.
Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη και περιεκτική, αν και πιστεύω πως οι λέξεις μου είναι πολύ λίγες για να περιγράψουν το πολύτιμο έργο τους..


Οι γιατροί
είναι το στήριγμα μας, στον αγώνα που κάνουμε.
Θεωρώ πως η σχέση μας είναι ιδιαίτερα στενή .Είναι πάντα πλάι μας και το σημαντικότερο, ώρες και μέρες, εκτός ιατρείου .

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή, που μου ανακοινώθηκε πως είμαι θετική στον ιό και τον τρόπο που μου συμπεριφέρθηκε ο γιατρός .
Το πόσο ζεστά μ’ αγκάλιασε , μου μίλησε με πλησίασε και μου εξήγησε όχι μόνο ιατρικά αλλά και πρακτικά για τη ζωή μου απ’ εκεί και πέρα . Άγγιξε το χέρι μου και το κράτησε σφιχτά.
Εκείνη τη φρικτή ώρα ήταν το πιο μαγικό άγγιγμα που μου πρόσφεραν, γιατί επιθυμούσα, από κάπου κρατηθώ.

Πόσες νύχτες να ξέρατε , αγχωμένη με αποτελέσματα εξετάσεων από κάποιες παρενέργειες από τα φάρμακα, με ανασφάλειες , με προβλήματα δουλείας , με μοναξιά, πνιγόμουν και αναζητούσα κάποιον να κόψει τη θηλιά. Στάθηκαν πάντα κοντά μου .Σε κάθε ασθενή από εμάς, που το έχει ανάγκη.

Θεωρώ πως οι γιατροί που ασχολούνται με τον ιό του HIV, δεν βρέθηκαν τυχαία στο χώρο αυτό. Μέσα στη ψυχή τους έχουν πολλά αποθέματα αγάπης, τόσο για την άσκηση του επαγγέλματος, που ξεφεύγει σχεδόν πάντα από τα στενά του πλαίσια, για να προσφέρουν απλόχερα κάθε είδους βοήθεια, αλλά και για το σεβασμό που τρέφουν σε ανθρώπους σαν κι εμάς που πολλές φορές και ειδικά στην αρχή νιώθουμε απομονωμένοι, από μια κοινωνία που παίζει θέατρο σε πολλά πράγματα.

Το νοσηλευτικό προσωπικό, έρχεται συχνά σε επαφή μαζί μας, για τις τακτικές εξετάσεις αλλά και για πολλά άλλα που μπορούν να προκύψουν.
Κάθε τρεις μήνες περίπου, η κοπέλα που μου είναι υπεύθυνη για την αιμοληψία, είναι εκεί. Παρών όχι μόνο για λίγα δευτερόλεπτα.
Αισθάνεται την αγωνία μας για τα αποτέλεσμα, την πορεία του ιού και τις συχνές ερωτήσεις μας για τα Τ4 (η άμυνα του οργανισμού).
Μεγαλώνουμε μαζί τους τόσα χρόνια και μοιράζονται κι αυτοί μαζί μας τις δικές τους ανασφάλειες και προβληματισμούς για τη ζωή τους.

Το διοικητικό προσωπικό και ειδικά οι γραμματείς, όπου πέφτει όπως γίνεται πάντα, πάνω τους ,όλη η γραφειοκρατική εργασία. Όλα εκείνα τα χαρτιά που χρειαζόμαστε για χίλιους δυο λόγους.
Επίσης μια φορά το μήνα όταν πάμε για τα φάρμακα, είναι πάντα εκεί να μας εξυπηρετήσουν και να φροντίσουν κάθε λεπτομέρεια.
Μέσα στις σελίδες των περιοδικών που οι περισσότεροι διαβάζετε με αδηφάγα περιέργεια για ν’ «ενημερωθείτε» εκτενέστερα και να δείτε φωτογραφίες γνωστών προσώπων, αλλά και άλλων εντύπων, δεν θα βρείτε πουθενά το πρόσωπο εκείνου του γιατρού και πολύ σπάνια αφιέρωμα για τη ζωή του και τις ώρες που πρέπει να μελετήσει, να κουραστεί αλλά και πολλές φορές αργά το βράδυ ή τα ξημερώματα , όταν μια ανήσυχη Ζωή όπως εγώ, τους τηλεφωνήσει στο σπίτι τους για κάποιο πρόβλημα.
Γι’ αυτό θεώρησα, υποχρέωση μου να αναφερθώ σ’ όλες αυτές τις αξιόλογες προσωπικότητες, που είναι αφανείς ήρωες σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια που κάνουμε και κάνουν για να είμαστε καλά.

Αισθάνονται τη στεναχώρια μας και αυτό έχει πολλές φορές αντίκτυπο και στην προσωπική τους ζωή.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ, μέσα από την καρδιά μου.


Ζωή …..

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

Παιδιά και HIV


Μου πήρε αρκετό καιρό , ώσπου να καταφέρω να γράψω έστω και μια λέξη, για την ενότητα αυτή .
Με πονάει πολύ περισσότερο τελικά, απ’ ότι πίστευα .
Πριν χρόνια όταν ήμουν δεκαοχτώ, φανταζόμουν πως στα τριάντα επτά μου θα είχα δυο παιδιά. Αλλά δεν έγινε έτσι.
Δεν θα γίνει έτσι.
Ματώνω μέσα μου και νιώθω πως το αίμα της συγκεκριμένης πληγής, φτάνει ως στη καρδιά . Αισθάνομαι έντονα , πως το αίμα αυτό δεν είναι μόνο κόκκινο αλλά στο πέρασμα του, παρασύρει κι όλα τα υπόλοιπα χρώματα . Όπως το πράσινο, το πορτοκαλί αλλά και παιδικά χαμόγελα.



Όταν άρχισε να «χτυπάει» σαν τρελό το βιολογικό μου ρολόι γύρω στα τριάντα τέσσερα , προσπάθησα να το κρύψω βαθιά μέσα μου και να σκεφτώ όλες εκείνες τις δικαιολογίες που λέμε όταν δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο .Πως πολλές γυναίκες που δεν έχουν προβλήματα υγείας δεν μπορούν να αποκτήσουν κτλ .

Το τελευταίο όμως χρόνο όμως όλα αυτά βγήκαν πιο έντονα στην επιφάνεια, σαν ορμητικά ποτάμια κατευθείαν από την ψυχή μου.



Ομολογώ πως μια περίοδο της ζωής μου έκλαιγα κρυφά απ’ όλους, όταν έβλεπα παιδιά στη τηλεόραση , σε περιοδικά .
Δεν μπορούσα να κρατηθώ .Όλες εκείνες οι παιδικές φωνούλες , τα πρόσωπα αλλά και οι ευθύνες που ήθελα ν αναλάβω και να προσφέρω αγάπη, γίνοταν καυτά δάκρυα που έπεφταν σαν κεραυνοί ,από τα μάτια μου. Από την άλλη όμως, ένιωνα να ξαλαφρώνω από το βάρος που κουβαλούσα τόσα χρόνια.

Σας ανοίγω την καρδιά μου .Ήταν φοβερά ψυχοφθόρο να σας μιλήσω γι’ αυτό που με βασανίζει .Μάτωνα με κάθε σκέψη, με κάθε λέξη .Σαν να χτυπούσαν οι σκέψεις μου, το μέλλον που δεν θα είχα, όλο το κορμί μου .
Όμως για ακόμα μια φορά θα πρέπει να δεχτώ την πραγματικότητα. Ναι!

Ομολογώ πως παρόλο που γνωρίζω αρκετές γυναίκες με HIV, που έφερναν στο κόσμο υγιέστατα μωρά , έχω όμως στο μυαλό μου και κάποια άλλα παιδιά που γεννήθηκαν και εξακολουθούν να ζούνε με το βαρύ αυτό φορτίο του Aids.
Εγώ δεν μπορώ να παίξω μ’ αυτό , όσες και εγγυήσεις κι αν μου δώσουν .
Κλείνοντας την ενότητα αυτή, εύχομαι σ’ όλους εκείνους που έχουν παιδιά να τ’ αγαπάνε και να μην ακούμε τόσο συχνά το πόσο βασανίζονται από ελεεινούς ανθρώπους .

Θα επαναλάβω για μια ακόμα φορά , πως ένα σημαντικός σύντροφος στη ζωή μας , ακόμα και χωρίς την παρουσία παιδιών , μπορεί να μας χαρίσει πολλές μαγικές στιγμές .Ν’ αντέξουμε όλα εκείνα που είναι να περάσουμε .

Δεν μπορώ να σας κρύψω πως έχω ανάγκη να προσφέρω αγάπη.



Σας ευχαριστώ, που μπορώ να μοιραστώ μαζί σας ,τόσα σημαντικά θέματα για μένα .

Ζωή

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Τα φάρμακα του Aids



Σ’ αυτή τη μικρή ενότητα, θα ήθελα ν’ αναφερθώ στα φάρμακα μου.
Μπορεί να μην σας είναι ευχάριστο το θέμα ,σκεφτείτε όμως και εμένα.
Αλλά εγώ βλέπω τη θετική πλευρά. Παλεύω για τη ζωή μου .

Καιρό όμως τώρα στριφογύριζε στο μυαλό μου να σας πω γι’ αυτό.
Κάθισα και υπολόγισα , πόσα ακριβώς, έχω πάρει όλα αυτά τα χρόνια.
31.680 χάπια ως τώρα …
Ναι ! τόσα είναι !

Μπράβο μου, που αντέχω λέω πολλές φορές στον εαυτό μου .
Μπράβο μου, που αντέχω , που χαμογελάω , έχοντας υπομονή , κουράγιο για να μπορώ ν’ ονειρεύομαι .

Πολλές φορές πέφτω κι εγώ , λυγίζω , κλαίω , πονάω .



Αλλά σηκώνομαι όρθια γιατί ξέρω πως μια ακόμα όμορφη στιγμή, είναι κάπου κρυμμένη και με περιμένει .
Με τίποτα δεν θέλω να την χάσω .

Η ζωή έχει πολλές πλευρές …
Φάρμακα και αγκαλιές !
Και τα δυο πολύτιμα γιατρικά.
Θέλω μεγάλη δόση αγκαλιάς ,
για ν’ αντέξει στα δύσκολα η καρδιά .


Ζωή ….



Κλείνω με το υπέροχο αυτό απόσπασμα :

Το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα,
μονάχος στη δόξα και στο θάνατο.
Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί.
Άφησέ με να’ ρθω μαζί σου.

Γιάννης Ρίτσος




..."ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ..."

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

οι ερωτήσεις που θελετε να υποβάλετε



Θα ήθελα να σας ενημερώσω πως σε ένα μήνα περίπου, θα δημοσιεύσω τη συνέντευξη ενός αξιόλογου γιατρού που ασχολείται πολλά χρόνια με το Αids. (Φυσικά θα υπάρχει το επώνυμο του και σε ποιο νοσοκομείο εργάζεται για να είμαι σωστή απέναντι σας).



Στο διάστημα αυτό μέχρι την ανάρτηση, θα συγκεντρώσω
τις δικές σας ερωτήσεις που θέλατε να θέσετε στο γιατρό .
Μπορείτε στην επιλογή σχόλιο να γράψετε ότι θέλετε .
Θα τις μαζέψω προσεχτικά και θα δοθεί απάντηση σ’ όλες.
Έτσι είναι ευκαιρία να λύσετε όποια απορία έχετε!

Έχω πολλά να προσφέρω ακόμα απ’ αυτό το blog. Για μένα δεν είναί μόνο μια διεύθυνση στο internet , ελπίζω ούτε και για σας, αλλά μια πόρτα ορθάνοιχτη με το κλειδί επάνω .Είναι το άνοιγμα της καρδιάς μου , που έκανα προς όλους εσάς .
Μπορείτε ν’ ανοίξετε και να μπείτε !



Σας ευχαριστώ

Ζωή ….

Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

Η ζωη στο βαγόνι...

Μου αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι κι έτσι θέλησα να μοιραστώ μαζί σας μετά την ιστορία και τις ιατρικές πληροφορίες κάτι που θα μας φτιάξει τη διάθεση .Σε λίγο χρονικό διάστημα θα αναρτήσω τη συνέντευξη ενός γιατρού που ασχολείται χρόνια με το aids.
Αλλά τώρα ας ταξιδέψουμε όλοι μαζί στο ίδιο το βαγόνι. Ναι είμαστε συνανταξιώτες παιδιά σ' αυτό το ταξίδι της ζωης μας. Απλά κάποιοι μπορεί να ταλαιπωρούνται περισσότεροι όρθιοι κι άλλοι στις πρώτες θέσεις. Παρόλο που κι εγώ εχω στριμωχτεί στα πίσω βαγόνια έχω μάθει να κάνω άνετη τη διαδρομή.Και αυτό το καταφέρνω με τις μικρές στιγμές που έρχονται και με μαγεύουν. Μπορεί τό τρένο κάποιες φορές να σταματάει απότομα και να πέφτω κάτω,να ζαλίζομαι να χτυπάω, αλλα στέκομαι και πάλι όρθια. Κοιτάχτε έξω απο το παράθυρο ,είναι ωραίο κάποιες φορές το ταξίδι και κάποιες έχει πολυ θλιβερές εικόνες.Ετσι είναι η ζωή. Μέσα κι εξω απο το βαγόνι σας.
Πόσο θα ήθελα να είχα ένα καλό συνεπιβάτη σ' αυτό το ταξίδι. Να ακουμπήσω πάνω του και να νιώσω ασφάλεια. Κάποιοι κατέβηκαν στη διαδρομή. Αλλοι δεν τους άφησα εγώ να καθίσουν πλαι μου.
Ελπίζω να βρούμε όλοι παιδιά το σύντροφο που θα μας κάνει να είμαστε ευτυχισμένοι. Μόνες μας αποσκευεές η αγάπη. Αυτές χρειάζομαι εγώ. Χιλιάδες βαλίτες με αγάπη.

Στό ίδιο το βαγόνι ......Προχωράει το τρένο .....Ταξιδεύει η ζωη ....

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Η ενότητα αυτή περιέχει πληροφορίες για όποιον θέλει να ενημερωθεί για τον ιό του HIV.



Στην Ελλάδα, αρμόδιος φορέας για την πρόληψη και αντιμετώπιση
της
HIV/AIDS λοίμωξης είναι το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. (Κέντρο Ελέγχου και
Πρόληψης Νοσημάτων), οργανισμός που εποπτεύεται από το Υπουργείο
Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (Υ.Υ.Κ.Α.)

http://www.keelpno.gr/articles/topic/?id=951

Στο ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. λειτουργεί ειδικό Γραφείο για το
HIV/AIDS, όπου οι
πολίτες μπορούν να απευθύνονται και να θέτουν τα ερωτήματά τους
(τηλ.κέντρο ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. 210 5212000).


Έγκυρες διεθνείς ιστοσελίδες για
HIV/AIDS είναι εξής:
http://www.cdc.gov/hiv/resources/brochures/livingwithhiv.htm
(Από το Αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων)

καθώς και το
blog

http://blog.aids.gov/ που θεωρείται πρωτοποριακό διεθνώς
καθώς η πραγματοποίηση και λειτουργία του τελεί υπό την
αιγίδα του επίσημου αμερικανικού κράτους.
ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ        Τηλ. 72.22.222
ΓΡΑΜΜΗ
Δευτέρα - Παρασκευή
ΓΙΑ ΤΟ
AIDS
7:00 π.μ. - 23:00 μ.μ.
ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ    Τηλ. 72.39.945
ΣΤΑΘΜΟΣ
Για ραντεβού:
ΓΙΑ ΤΟ
AIDS
Δευτέρα - Παρασκευή
9:00 π.μ. - 15:00 μ.μ

Σε τακτά χρονικά διαστήματα ,θα προσθέτω στοιχεία που θα σας ενδιαφέρουν .

Σας ευχαριστώ .

Ζωή

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Εξομολογήσεις κι ενοχές



Μετά τη δημοσίευση της ιστορίας μου αλλά ειδικά τις τελευταίες μέρες όταν το blog μου αναρτήθηκε σε πολύ μεγαλύτερα, δέχτηκα ένα καταιγισμό από μηνύματα στο msn μου .Πόσο χαίρομαι γι’ αυτό !

Ερωτήσεις για τη ζωή μου .Μεγάλο ενδιαφέρον να έρθουν άνθρωποι κοντά μου .Να με γνωρίσουν .Να πάρουν δύναμη .Σας ευχαριστώ γι αυτό .
Άλλοι πάλι μου απαγόρεψαν κατηγορηματικά να κάνω έρωτα ξανά .
Αρκετοί ήταν κι αυτοί που μου εκμυστηρεύτηκαν, την επιθυμία τους ν’ έχουν μαζί μου μια πιο «στενή» γνωριμία.
Επίσης υπήρξαν κάποιοι που μου ανάφεραν σοβαρά προβλήματα υγείας , συγγενών ή φίλων .

Όλοι είχαν ένα δυνατό κοινό σημείο .Άνθρωποι που είχαν ανάγκη να μιλήσουν . Μοναξιά . Αποξένωση.
Οι περισσότεροι ήταν απομονωμένοι ακόμα και αν βρίσκονταν μέσα σε οικογένεια , σχέση .
Μου ανοίξατε την καρδιά σας .Μου αποκαλύψατε τι σας βασανίζει .Το παρελθόν που σας ακολουθεί , το παρόν που σας χτυπάει .

Παντρεμένοι άντρες και άλλοι με κάποια σχέση, μου εκμυστηρεύτηκαν πόσες φορές δεν έβαλαν προφυλακτικό. Τις περισσότερες . Κάποιοι σε όλες τις εξωσυζυγικές τους συνευρέσεις .Τις ενοχές που νιώθουν τώρα .Δεν μιλάω για έναν ή σαράντα άντρες .Είναι πολλοί περισσότεροι .

Δεν με επέκριναν γιατί ξέρουν καλά πόσο κοντά μπορεί να είναι και οι ίδιοι στο πρόβλημα..Με κατάλαβαν !

Ομολογώ πως συνομίλησα κατά κύριο λόγο με άντρες .
Λίγες ήταν οι γυναίκες που μου έστειλαν μήνυμα .Αλλά όσες το τόλμησαν ήταν εξίσου αληθινές .

Πολλές νεκρές ζωές γύρω μας παιδιά .
Ναι οι σχέσεις τείνουν ή έγιναν ,μόνιμα διπλά κρυφές πια. Θλίβομαι .Αυτή όμως είναι η πραγματικότητα .

Εφήμερες η μόνιμες σχέσεις έξω από το σύντροφό τους , είναι γι’ αυτούς μια ανάσα στη βαρετή ζωή τους .Μπορεί για λίγο να φοβούνται όταν διαβάζουν ένα τέτοιο κείμενο ή αντίστοιχα αλλά μετά το λησμονούν. Κάποιοι ήθελαν να κάνουν εξετάσεις και κάποιοι άλλοι τ’ απέκλεισαν.

Αξίζει να αναφερθώ στο γεγονός πως σχεδόν όλοι με ρωτήσατε τον τρόπο μετάδοσης του HIV και από πού θα μπορούσατε να ενημερωθείτε ιατρικά .
Θα γράψω στην επόμενη ανάρτηση μου, τις πληροφορίες που χρειάζεστε .

Κλείνοντας κι αυτή την ενότητα θα ήθελα να σας αφήσω με ένα πολύ σοβαρό ερώτημα που από καιρό τώρα ήθελα να σας θέσω:

Ποια είναι η άποψη σας και ποια η θέση σας όταν μετά από μια σεξουαλική επαφή με κάποιον HIV θετικό, σπάσει το προφυλακτικό .

Εγώ παίρνω τις ευθύνες που μου αναλογούν αλλά όχι όμως όλες .
Εσείς είστε έτοιμοι για τις δικές σας ;
Στην πράξη τι γίνεται;


Αναφέρομαι σ’ αυτό το σημαντικό κομμάτι γιατί πιστεύω πως «Τα μπράβο και τα είσαι δυνατή Ζωή», κτλ είναι από απόσταση .Όταν θα βρεθείς μέσα στο πρόβλημα τι θα κάνεις;


Ζωή ..

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

Μια καρδιά και μια αγκαλιά


Μετά από την παρουσίαση της ζωής μου, θα ήθελα να εκφράσω την επιθυμία μου να νιώσω ανθρώπους κοντά μου .
Απευθύνομαι στους άντρες εκείνους που θα θελήσουν να γνωριστούμε.

Θα είναι μαγικό αλλά κι αληθινό για μένα ,αν κάποιος με πλησιάσει ανοίγοντας έτσι μια πόρτα επικοινωνίας .

Εξάλλου πάνω στην αλήθεια που έχω ήδη αποκαλύψει πιστεύω πως μπορούμε να χτίσουμε κάτι πραγματικό .

Είμαι έτοιμη να προσφέρω αγάπη , γιατί η ψυχή μου παραμένει ανοιχτή στην αληθινή εκείνη καρδιά που θα βρεθεί κοντά μου για να βαδίσουμε συνάμα στο μονοπάτι της ζωής, με μια αγκαλιά που θα μας γεμίσει γαλήνη .


(Για όποιον θέλει να επικοινωνήσει μαζί μου , μπορεί στο MSN : zwhaggelou@windowslive.com )

Σας ευχαριστώ που μέσα από τα μάτια μου μπορέσατε να δείτε πώς πέρα από τη σκληρή όψη της ζωής ,υπάρχω κι εγώ που μπορώ ν’ ερωτευτώ ν’ αγαπήσω ξανά, μαζί με όποιον δεν φοβάται να ζήσει αληθινά .

Ζωή …


Δέκα λεπτά


Δέκα χρόνια περιπλανιέσαι !
Δέκα χρόνια βυθίζομαι .
Δέκα λεπτά χρειάστηκαν .
Ήταν αρκετά να δω τα θλιμμένα σου μάτια ,
ν' αγγίξω το κουρασμένο σου πρόσωπο ,
ν' αγκαλιάσω το πληγωμένο σου κορμί ,
ν' ερωτευτώ τα σφραγισμένα σου χείλη ,
να δω τη λαβωμένη σου ψυχή .

Δέκα λεπτά χρειάστηκαν .
Δέκα λεπτά ήταν αρκετά .

Γινήκανε τα λεπτά πια ώρες ,χρόνια.
Οι επιθυμίες μας πράξεις .
Οι προσευχές μας ανέβασμα στο ανηφόρι της ζωής .
Δέκα λεπτά σε ένα ρολόι που μετράει αντοχές .
Δέκα λεπτά σε ένα ρολόι που μετράει αγάπη .

Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

Η ζωή στο φως

Η ζωή στο φως

Για αρκετό καιρό, πάλευα πάνω στο λευκό χαρτί με το μολύβι, μα δεν είχα καταφέρει να γράψω ούτε μια λέξη .

Μου φαινόταν σχεδόν αδύνατον να συγκεντρωθώ στο σκοπό που στριφογύριζε στο μυαλό μου και είχε τόσο ανάγκη να αποκαλυφθεί .

Να γράψω την ιστορία μου . Ν’ ανοίξω διάπλατα την καρδιά μου.

Να εκτεθώ στα μάτια του κόσμου . Δεν με τρόμαζε όμως ποτέ το φως. Το σκοτάδι με σκότωσε για λίγο .Το ψέμα με κατέστρεψε λίγο περισσότερο .Αλλά δεν μπόρεσε τίποτα από τα δυο να με νικήσει.

Χρόνια ολόκληρα παρατηρούσα τους ανθρώπους να φωνάζουν πως θέλουν την αλήθεια αλλά τελικά διαπίστωνα πως ελάχιστοι ήταν σε θέση να την ακούσουν κι ακόμα πιο λίγοι να παλέψουν για το καλύτερο μετά από την αποκάλυψη της.

Τώρα όμως είμαι εδώ .

Είμαι εδώ.

Ναι !

Είμαι δίπλα σας .

Ανάβω πάνω μου όλους τους προβολείς .

Με λένε Ζωή και είμαι τριάντα έξι ετών (36). Δώδεκα χρόνια στο κόσμο του Αids . Ναι γι’ αυτό θα σας μιλήσω .

Στα είκοσι τέσσερα(24) ,μαθαίνω από τον άνθρωπο που αγάπησα πολύ, πως έπρεπε να κάνω εξετάσεις για τον ιό του Αids.

Η απάντηση του, είχε έρθει μια μέρα μετά όταν του είχα πει πως ένιωθα έτοιμη να κάνω παιδιά μαζί του.

Ήξερε πως μου μετέδιδε ένα ολόκληρο χρόνο του ιό .Τα λόγια έβγαιναν μπερδεμένα από τα χείλη του .

Όλα όμως ήταν ψέματα . Όσα είχα ζήσει μαζί του ως τότε έγιναν στάχτη.

Είχα αρπάξει ολόκληρη φωτιά. Θυμάμαι ακόμα και τώρα τα μάτια του .Σαν αιμοβόρου ζώου, δεν έφτανε πως μου είχε πιει και μολύνει όλο το αίμα μου, ήθελε να με φορτώσει και ενοχές .

Δεν υπήρχε τίποτα μέσα του . Ένας πληρωμένος εκτελεστής είχε περισσότερα ίσως αισθήματα απ’ αυτόν που φαινόταν να το διασκεδάζει και να το κάνει δωρεάν .

Φαινόταν ατάραχος γιατί τόσο καιρό, έστηνε ανενόχλητος τη παγίδα του . Σε μια στιγμή όλα σκοτείνιασαν γύρω μου. Ναι μια στιγμή ήταν αρκετή, για να συνειδητοποιήσω από το βλέμμα του, πως με σκότωνε τόσο καιρό εν ψυχρό .

Εύχομαι να μην έρθει κανείς στη θέση μου .Να μη νιώσει πόσο κτηνώδης , σκληρός , βάναυσος μπορεί να γίνει κάποιος .Εκείνα τα μαρτυρικά δευτερόλεπτα , αισθανόμουν πως κομμάτια από το σώμα και την καρδιά μου ξεκολλούσαν .Δεν θα μου άφηνε τίποτα όρθιο .Όμως έμεινα εκεί .

Σταθερή .Ακλόνητη. Ένας βράχος είχα γίνει ολόκληρη . Τα δικά του μικροσκοπικά ασήμαντα κύματα δεν θα μου έκαναν τίποτα .

Εκείνη τη στιγμή ο Θεός που κοιμόταν σε μια γωνιά της ψυχής μου, είχε ξυπνήσει για να μου δώσει κουράγιο .

Γιατί αυτός ήταν χρόνια φορέας του HIV. Το ήξερε πριν συνδεθεί μαζί μου .Συνέχιζε να το κρατάει μυστικό όταν δημιουργήσαμε σχέση .Δεν μ’ ενημέρωσε ποτέ ,για ν’ έχω επιλογή .Ποτέ !

Είχε έρθει όμως η ώρα που έπρεπε ν’ αντιμετωπίσω την καινούργια κατάσταση.

Αν έμενα στο μίσος και στην κακία που έδειξε αυτός, τότε θα δηλητηρίαζα το δικό μου κόσμο και των άλλων .

Φώναξα, ούρλιαξα για νύχτες όχι .Ένα όχι που μου έσκιζε τα σωθικά και γέμισε μ’ αίμα την ψυχή μου .

Όχι αυτός ο εκτελεστής δεν θα μ’ έκανε ίδιο με τα μούτρα του. Αυτός θα πέθανε για μένα κι ας τον είχα αγαπήσει .Κι ας του είχα δώσει το κορμί του με όλη μου τη λατρεία .

Τελείωσε , έσβησε ,για πάντα μέσα από την καρδιά μου και τρία χρόνια μετά όταν είχε έρθει να με δει για τελευταία φορά, δυο μήνες πριν πεθάνει και σωματικά .

Δεν ένιωσα τίποτα . Αηδία, αδιαφορία, απέχθεια .

Στη διάρκεια της ζωής μου κατάλαβα πως κάποιες φορές η ίδια η αρρώστια είναι λιγότερη σκληρή και από τους ανθρώπους .

Κι άλλες φορές, πως υπάρχουν άνθρωποι που μοιάζουν μ’ άγγελοι.

Στις μακρόχρονες σχέσεις που δημιούργησα, ενημέρωνα τους συντρόφους μου για την κατάσταση της υγείας μου .

Δεν είναι εύκολο πιστέψτε με , να κάνεις σχέση με έναν άνθρωπο και να του ανακοινώνεις ένα τέτοιο νέο. Δέχτηκα πολλά χτυπήματα δεν σας το κρύβω .Άλλοι έφυγαν τρομοκρατημένοι .

Άλλοι νευρίασαν γιατί τους αποκάλυψα την αλήθεια κι εξαφανίστηκαν την ίδια στιγμή .Άλλοι σκέφτηκαν πως ποτέ δεν είχαν χρησιμοποιήσει στη ζωή τους προφυλακτικό .Άλλοι έτρεξαν να κάνουν εξετάσεις. Άλλοι έμειναν μαζί μου και μοιράστηκαν την αγκαλιά , το φιλί , τον έρωτα . Ήταν ελάχιστοι .Μετρημένοι στα δάκτυλα, αλλά αρκετοί για να με κάνουν να εξακολουθώ να αισθάνομαι άνθρωπος .

Αν κάθισα να γράψω τούτες τις γραμμές και να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου ιστορία είναι πως κουράστηκα να βλέπω το κρυφτό που παίζουν οι περισσότεροι (ευτυχώς όχι όλοι ) .

Όσες φορές στη ζωή μου επέλεξα να κάνω μια εφήμερη σχέση με κάποιον, για μια νύχτα ή περισσότερες χρησιμοποιούσα πάντα προφυλακτικό .

Αυτό που όμως που μ’ έκανε πολλές φορές μαινόμενο ταύρο, ήταν πως ήταν έτοιμοι οι περισσότεροι που «ξάπλωσα» μαζί τους να βγάλουν το προφυλακτικό χωρίς δεύτερη σκέψη.

Τους εμπόδισα .Άλλες φορές με την ψυχή στο στόμα, τους πρόλαβα τη στιγμή που ήταν έτοιμοι ενώ το είχαν φορέσει στην αρχή μετά το είχαν βγάλει με δική τους πρωτοβουλία .

Όμως και πάλι τους έλεγα πως δεν γινόταν αλλιώς . Πάρα πολλά τα περιστατικά .Άντρες που ήταν έτοιμοι γι’ όλα .Άντρες που ήθελαν ν’ ξεφύγουν από τον ίδιο τους τον εαυτό, τις συντρόφους τους , τις γυναίκες τους κι άλλοι απλά και μόνο να νιώσουν τη χαρά του έρωτα .Όμως η αλήθεια είναι πως δεν τους ένοιαζε τίποτα .Η χρήση του προφυλακτικού ήταν κάτι ασήμαντο και αδιάφορο γι’ αυτούς .Έχω ακούσει αρκετές φορές τις εκφράσεις: «Άσε το προφυλακτικό ρε κοριτσάκι τι το θέλεις ;- Με ενοχλεί δεν το βλέπεις ;-Δεν μπορώ να λειτουργήσω με την άνεση μου-Δεν το βάζω ποτέ κορίτσι μου- Έχω να το βάλω κάτι χρόνια. Ούτε που θυμάμαι και πως μπαίνει».

Εγώ όμως έμενα πάντα σταθερή στην άποψη μου .

Η προφυλακτικό ή φεύγω .Είχα κι εγώ ανάγκες . Έπρεπε με κάποιον τρόπο να χαρώ με ασφαλές τρόπο τον έρωτα χωρίς να βλάψω κανέναν .

Όμως εκείνοι σχεδόν όλοι ήταν έτοιμοι να βάλουν σε κίνδυνο όχι μόνο τη δική τους ζωή, αλλά τη σχέση τους ή της γυναίκας τους. Όμως ποτέ κανείς δεν σκέφτηκε εμένα. Μέσα από τη μικρή εκείνη απόλαυση της στιγμής, πόσο ήθελα να φωνάξω για το ψέμα τους .Πόσο ήθελα να ουρλιάξω για το δίκιο μου .

Όμως όταν μιλάω για τη χρήση του προφυλακτικού δεν αναφέρομαι μόνο στην προσωπική μου εμπειρία .

Αν θέλετε και είστε έτοιμοι ν’ ακούσετε όλη την αλήθεια θα ξέρετε βέβαια πως οι περισσότερο άνθρωποι γνωρίζονται πια μέσο του internet.

Με τον ίδιο τρόπο όπως κι εσείς έρχομαι κι εγώ σ’ επαφή με τους άλλους .Κάποιος θα πει θα ρωτήσει .

Έχει αυτή το δικαίωμα να κάνει έρωτα ;

Φυσικά θ’ απαντήσω .Δεν έχω μόνο ανάγκη από sex γιατί πραγματικά, προτιμώ τον έρωτα με τον άνθρωπο μου, αλλά όταν αυτό δεν είναι εφικτό επιλέγω να έρθω σε σεξουαλική επαφή με κάποιον άγνωστο .

Παιδιά τα πράγματα είναι έτσι ακριβώς . Είμαι μέρος μια πραγματικότητας και μιας αλήθειας .

Μπορείτε να με καταλάβετε γιατί κι εσείς το ίδιο κάνετε .

Εκτός από τους ανθρώπους σαν κι εμένα που πιστέψτε με είναι πολλοί υπάρχουν κι άλλοι που δεν έχουν κάνει ποτέ εξετάσεις και δεν γνωρίζουν πως είναι φορείς τους Aids και το μεταδίδουν εν αγνοία τους.

Σ’ αυτήν πραγματικότητα αναφέρομαι και θέλω να σταθώ.

Δεν σημαίνει πως επειδή συνέβη κάτι σ’ εμένα δεν μ’ ενδιαφέρει τι θα γίνει στους άλλους .

Δεν θα πάψω ποτέ να είμαι άνθρωπος και να ορθώνω το ανάστημα μου με οποιοδήποτε τρόπο.

Σίγουρα δεν θα με δείτε στην τηλεόραση , ή σε μεγάλες εκδηλώσεις αλλά ακόμα και μ’ αυτόν τον τρόπο δηλώνω την παρουσία μου που είμαι σίγουρη όσο κι εγωιστικό κι αν ακούγεται αυτό πως δεν θα σας αφήσει αδιάφορους.

Να σας αφυπνίσει .Να σας ταρακουνήσει κάνοντας ένα βήμα μπροστά κι όχι να κλείσετε τα μάτια.

Γι αυτό γράφω τούτες τις λέξεις από τις ψυχή μου βγαλμένες για να μ’ ακούσετε αν δεν μπορείτε ίσως να με καταλάβετε .

Σας είπα είμαι εδώ.

Έχω ανάψει όλους τους προβολείς πάνω μου χωρίς να φοβάμαι , γιατί είμαι αληθινή .

Στη ζωή μου ευτυχώς κατάφερα να δημιουργήσω τρεις σημαντικές μόνιμες, σχέσεις που μου έδωσαν κουράγιο να συνεχίσω.

Που με δέχτηκαν όπως είμαι .Που αντιμετωπίσαμε μαζί όλες τις δυσκολίες .

Είναι όμορφο και μαγικό να έχεις στο πλάι σου τον άντρα που σε καταλαβαίνει .Να νιώθει πως τον αισθάνεσαι και να είσαι εκεί ότι και να γίνει .

Αυτό λέγεται αγάπη κι όποιος το αντάμωσε έστω και μια φορά στη ζωή του τότε ίσως μπορεί να με καταλάβει .

Αυτό αναζητώ και θα συνεχίζω να ψάχνω σ’ όλη την ζωή μου .

Μια αληθινή αγκαλιά που θα προσφέρει τη ζεστασιά που επιθυμώ εγώ και την αγάπη που θα θέλει εκείνος να βιώσει .

Το παιχνίδι του έρωτα δεν σταματάει όμως ποτέ .

Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να βλέπουν πίσω από τους μαύρους καθρέφτες.

Όμως γι’ εκείνους που θα βιαστούν να πούνε πως απλά είμαι μια επικίνδυνη φορές του Αids, να το σκεφτούν για δεύτερη φορά και να τους πω πόσο εύκολα μπορεί να βρεθούν στην άλλη όχθη του ποταμού.

Δεν μπορώ άλλο . Δεν αντέχω άλλο .

Ξυπνήστε επιτέλους . Έκανα το λάθος, την απερισκεψία(που κι εσείς την κάνετε κάθε μέρα), να μην πάρω τις απαραίτητες προφυλάξεις σε μια περίοδο της ζωής μου .

Μην φορτώνετε όμως πάνω στους φορείς του Αids όλες τις δικές σας αμαρτίες και επιπολαιότητες. Μεταφέρουμε ήδη μεγάλο σταυρό .Τα καθημερινά φάρμακα στο στομάχι, πολλές φορές γίνονται σίδερο.

Δεν ψάξατε ποτέ, ούτε και ρωτήσετε, γιατί φυσικά νομίζετε πως δεν σας αφορά, πόσες μέρες και νύχτες δεν μπορώ να κοιμηθώ από τις κράμπες στα πόδια και πολλές άλλες παρενέργειες .

Δεν θέλω ούτε και προσπαθώ να σας κάνω να με λυπηθείτε .

Δυστυχώς λίγοι φοράνε προφυλακτικό . Ελάχιστοι κάνουν έρωτα με ασφάλεια .Οφείλω να σας πω πως είναι τα πράγματα όπως τα βιώνω κι όχι απ’ έξω . Είμαι μέσα στη ζωή .

Όσο ανάγκη έχετε εσείς ν’ αγγίξετε το κορμί κάποιου και να ενωθείτε έστω και για λίγο, από την ίδια και διπλή ανάγκη διακατέχομαι κι εγώ .Σίγουρα δεν ικανοποιούμαι όμως μόνο από τον εφήμερο έρωτα. Θέλω περισσότερα.

Εγώ θα είμαι όμως πάντα εκεί ανάμεσα σας, να σας θυμίζω πως υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν και χαμογελάνε παρά τα χτυπήματα .

Έτσι είναι η ζωή . Κι αυτή η Ζωή που σας γράφει έχει απλά Aids, όπως κάποιος άλλος καρκίνο .

Ξυπνήστε και βγείτε από τις κρυψώνες σας .

Δεν θέλω να σας μολύνω με τον ιό αλλά να σας γεμίσω με αγάπη .

Είμαι εδώ γιατί μπορεί κάποιος ασυνείδητος να με κατέστρεψε αλλά εγώ κατάφερα, μέσα από τα χαλάσματα να φτιάξω πολλές όμορφες μικρές στιγμές .Δεν κρατάνε για πάντα γι’ αυτό είναι πολύτιμες .

Θα είμαι πάντα εδώ .

Είμαι εδώ .

Η Zωή ανάμεσα σας .

Η ζωή δίπλα σας .

Η Zωή στο φως .

Η δική μου η ζωή …..

Είστε έτοιμοι να με κοιτάξετε στα μάτια; Να με πάρετε αγκαλιά και να δεχτείτε την αλήθεια μου ;

Σας ευχαριστώ …

 
©  free template by Blogspot tutorial