"...Αν μπορέσω και σώσω έστω και έναν που θα διαβασει το blog απο το Aids, μου αρκει." -Ζωή Αγγέλου

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012


Αντί για χρόνια πολλά, ανοίξτε μάτια κι αυτιά. 



Όταν είδα τη κωφάλαλη εκείνη γυναίκα, να είναι κρεμασμένη από ένα στύλο και να απειλεί να πέσει, γιατί της έκοψαν το επίδομα και δεν μπορούσε να ζήσει τα παιδιά της, πάγωσα.
Δεν υπάρχει τίποτα άλλο, από εκεί και πέρα!
Εξαθλίωση!
Τ’ επιδόματα δέχονται αυτή την εποχή, ανελέητα χτυπήματα.




Λυπάμαι Ελλάδα!
Λυπάμαι που φτάσαμε ως εδώ!

Η κωφάλαλη εκείνη γυναίκα, ακούει και μιλάει, καλύτερα απ όλους μας!

Κάποιοι σιωπούν!
Άλλοι  μιλούν.

Λυπάμαι …..

Οι δικές μου ευχές είναι διαφορετικές:
Χρόνια πολλά καθημερινά,
στ’ απλά και στα ουσιαστικά.
Στα χέρια που μας κρατάνε,
όταν οι πληγές αιμορραγούν.

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Καταδικάζω τις παγκόσμιες μέρες,όπως την Ημέρα AIDS


Καταδικάζω τις παγκόσμιες μέρες,   
όπως την Ημέρα AIDS, 
γιατί στην καθημερινότητα δυστυχώς, 
το προφυλακτικό ξεχνάς,
και ευθύνες από τους άλλους, ζητάς!


Νομίζω ότι ο μεγάλος τίτλος μου, αυτή τη φορά, ήταν τόσο περιεκτικός που δεν θα μπορέσω να γράψω πολλά.
Είναι αλήθεια πως οι σειρήνες, χτυπάνε δυνατά για το Aids εκείνη την ημέρα.
Μόνο όμως  μέσα από την παιδεία, την οικογένεια και την συχνή  προβολή, από τα μέσα ενημέρωσης, θα μπορέσουμε να ακούμε τις σειρήνες, σαν γνώση και όχι σαν προειδοποίηση κινδύνου.
Πρέπει να γίνει βίωμα, τόσο το προφυλακτικό όσο και η νοοτροπία για τον τρόπο συμπεριφοράς, στους ανθρώπους που μας μεταδόθηκε ο ιός.
Παλεύω μόνη

Η ζωή στο φως 
Αυτή είμαι!. Η Ζωή με ένα πρόβλημα υγείας. Το Aids.
Δεν κρύφτηκα. Χρησιμοποιώ προφυλακτικό από τη στιγμή που το πληροφορήθηκα. Δεν θα μεταδώσω ποτέ εσκεμμένα σε κάποιον τον ίο. Αλήθειες στο φως. Οι δικές μου. Δεν ξέρω για τις δικές σας!

Παλεύω μόνη μέσα από τον υπολογιστή, με το blog μου,  να φτάσουν οι γνώσεις, σ’ εκείνους που τις έχουν ανάγκη.
Γι’ αυτό και όσους θέλουν να με καρφώσουν πισώπλατα τους καταδικάζω!

Καταδικάζω 
Καταδικάζω, τους  ανθρώπους, που θέλουν το ψέμα από την αλήθεια.
Καταδικάζω τα καθάρματα εκείνα που είναι έτοιμοι να με χτυπήσουν για την δική μου πάθηση, ενώ εκείνοι ποτέ δεν έκαναν εξετάσεις. Πολλές φορές είναι φορείς πολλών ασθενειών.
Καταδικάζω, την νοοτροπία ουσιαστικά.
Δεν είμαι δικαστής, αλλά ούτε κι αυτοί που με την πρώτη ευκαιρία είναι έτοιμοι να με επικρίνουν.

Προφυλακτικό




Κλείνοντας θέλω να πω, στο επόμενο ραντεβού της μια βραδιάς που θα κάνεις, είτε έχεις μόνιμη σχέση είτε όχι, χρησιμοποίησε το απλά.

Δεν έχει σημασία, αν έχω κόλλησα από μια μόνιμη σχέση κι εσύ από μια περιστασιακή.

Σημασία έχει, να δούμε το πρόβλημα. Και δεν είναι μόνο το προφυλακτικό αλλά και ο σεβασμός απέναντι στον εαυτό σου και στο σύντροφο σου ακόμα και αν δεν θέλεις να του πεις την αλήθεια για τη κρυφή ζωή σου, τότε προφύλαξη χωρίς καμία επιφύλαξη.

Προφυλακτικό…
Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό.
Το πάθος δεν σβήνει μ’ αυτό. 

Ζωή …..
Υ.Γ Ώρα να πάρω τα χάπια μου …Ευτυχώς είναι πια, μόνο μια φορά την ημέρα. Παλιά κάθε οκτάωρο το ένα και κάθε δώδεκα ώρες τ’ άλλο.

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Δικαίωμα στα φάρμακα


Δικαίωμα στα  φάρμακα, που μας  κρατάνε στη ζωή.




Όσο θα περνάει ο καιρός, τόσο και περισσότερο, η κοινωνία που βρίσκεσαι σε αποσύνθεση, θα δείχνει το πραγματικό πρόσωπο της.

Σ’ αυτή τη τρελή κατηφόρα προς την καταστροφή και πριν πάρουμε την τελική στροφή προς το γκρεμό, τα πρώτα θύματα θα είναι οι άρρωστοι.

Προσπαθώ να μαζέψω όλο το κουράγιο και τη δύναμη να σταθώ στα πόδια μου. Οι ιατρικές περιπέτειες των τελευταίων μηνών μ’ έχουν εξασθενήσει. Αλλά δεν υποφέρω μόνο εγώ.
Κοιτώντας γύρω μου, πολλοί άνθρωποι με καρκίνο, νεφροπαθείς και πολλοί άλλοι, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με τα φάρμακα τους ή την αγορά αυτών.

                                     

Παρόλο που οι άνθρωποι με Aids αντιμετωπίζονται αρνητικά, τόσο από ασθενείς με άλλες αρρώστιες όσο και από τους υποτίθεται «υγιείς»,αξίζει να τονίσω εδώ πως δεν είναι όλοι το ίδιο και υπάρχουν κι εκείνοι που καταλαβαίνουν τον ανθρώπινο πόνο, εγώ θα παλεύω πάντα με αξιοπρέπεια, για το δικαίωμα του ανθρώπου να παραμείνει άνθρωπος.


Έχω δικαίωμα στα φάρμακα που με κρατάνε στη ζωή.
Κάποια στιγμή κι εσύ θ’ αρρωστήσεις
και τότε θα δεις πως τη ζωή διπλά θ’ αγαπήσεις.
Αλλά τώρα που είσαι καλά, όσο και να προσπαθήσεις,
την ελπίδα μου δεν μπορείς να λυγίσεις.




Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012


Κανείς δεν έχει δουλειά πια
Λυπάμαι…

                                           

    Σήμερα δεν έχω το κουράγιο να γράψω πολλά. Ίσως κι εγώ σε λίγες μέρες θα μείνω χωρίς δουλειά, όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι.
Δεν μπορώ να γράψω για ελπίδα, όταν δεν μπορώ να την νιώσω πουθενά.

Λυπάμαι, που φτάσαμε στο πουθενά!
Λυπάμαι, που δεν μιλάμε πια !
Λυπάμαι που δεν αντιδράμε πια!




                                                   

Όλα είναι ζωή

Πριν λίγες ώρες γύρισα από το Νοσοκομείο που είχα πάει για ένα έκτακτο δικό μου θέμα.
Ένας τραυματιοφορέας του ΕΚΑΒ, σε μια συνομιλία που είχε με κάποιους  στο θάλαμο αναμονής και συγκεκριμένα με κάποιον κύριο που του είπε πως φοβάται πολύ το θάνατο, αυτός του απάντησε πως «όλα είναι ζωή» κι ας είχε μαζέψει το πρωί, έναν άντρα που είχε αυτοκτονήσει, πέφτοντας από τον 6ο όροφο.
Όλα είναι ζωή, που τελειώνει, ματώνει, φωνάζει, αλλάζει, πέφτει, σηκώνεται, πληγώνεται, χάνεται στη φωνή, στη σιωπή.
Όλα ζωή…Εγώ, εσύ…..

Η ζωή μας, μια βροχή ….
Το πόσο θα κρατήσει, διαφέρει στον καθένα μας …
Καταιγίδα, μπόρα, χαλάζι, τυφώνας…
Όλα ζωή…

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012


Πόσο μαλάκας είσαι, όταν την αλήθεια αποποιείσαι ?

Τ’ άπλυτα σου, θα βγουν στη φόρα
 ότι και να λες, με το ψέμα τώρα



Παρόλο που είμαστε σε μια εποχή, που η Ελλάδα  έχει συγκρουστεί με το παγόβουνο της φτώχειας και αρχίζει να βυθίζεται, εγώ θα συνεχίζω τον αγώνα που έχω ξεκινήσει για το Aids. Μόνη μου, μιλάω με ανθρώπους και τους  ενημερώνω για το blog  μου και που μπορούν ν απευθυνθούν για ν’ πάρουν απαντήσεις, από ειδικούς!



θα μου πείτε είναι τίτλος αυτός ?
Ε ναι !

θα σας εξηγήσω το γιατί !

Ο άνθρωπος που  κουβαλάει  μια λανθασμένη νοοτροπία, είναι καταδικασμένος, για το προφυλακτικό και αν εγώ θα πρέπει να κάνω έρωτα και ότι αυτός έχει δικαίωμα να κάνει ότι θέλει. Ν’ απατάει τη γυναίκα του, ή η γυναίκα να οδηγείται σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις , χτυπώντας πάντα εύκολο το φορέα του Aids.

Όλα αυτά, όταν συνυπάρχουν, με το βόλεμα, τη κλεψιά, τη ψευτιά, τα μαύρα χρήματα, τα οικονομικά εγκλήματα, τα βολέματα, οδηγούν στο πουθενά.

Πάμε μπροστά? ή πίσω?
                   
Επιλογή σου 

Πόσο μαλάκας είσαι ?
όταν την αλήθεια αποποιείσαι?
Όταν το ψέμα προτιμάς
τότε όλη σου τη ζωή, υποτιμάς!

Επέλεξε τη ζωή,
ή την ευθεία ψεύτικη, νεκρή  γραμμή.

Δικιά σου φίλε, η επιλογή!



Γι’ όσο είμαι εδώ και πορεύομαι,
 κι αυτή τη ζωή γεύομαι,
 θα σου θυμίζω, κάθε στιγμή,
 για να μην ξεχνώ κι εγώ,
το άδικο δεν το μπορώ!

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

Οι τυφώνες της ζωής μας


 Οι τυφώνες της ζωής μας 
καρκίνος –Aids

Στο φίλο μου, Δημήτρη 


Εδώ και αρκετές ώρες, ο μόνος ήχος που ακούγεται στο σπίτι μου, είναι του τυφώνα και των κυμάτων.
Έχω ανοίξει την κάμερα που είναι συνδεδεμένη με την Ν. Υόρκη.
Σκέφτομαι πιο να είναι πιο άσχημο άραγε, ο τυφώνας ή η κακία των ανθρώπων!

Τυφώνας, εναντίον ζωής!
Η καταστροφή!
Φοβόμαστε!
Ανθρώπινο!
Παλεύουμε!
Παραιτούμαστε!

Τυφώνες, συμβαίνουν συχνά στη ζωή μας!
Αids, καρκίνος, αναπηρίες κτλ. Έρχονται, μας ρημάζουν. Αφήνουν πίσω τους νεκρούς, ζωντανούς ή τραυματίες και άλλους με μόνιμες βλάβες.

Είναι δύσκολο να παλεύεις με το Aids!
Το ίδιο δύσκολος όμως είναι και ο καρκίνος!
Διαφέρει, όμως πολύ ο τρόπος  που αντιμετωπίζουν τις δύο αυτές ασθένειες!
Όμως εγώ, πάντα κοιτάω τον άλλον που είναι δίπλα μου κι όχι μόνο τον εαυτό μου!
Ο αγώνας μου είναι αυτός: 
Να αντιμετωπίζεται, το Aids κάποια στιγμή, σαν μια αρρώστια όπως όλες οι άλλες, χωρίς προκαταλήψεις.

Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο στο φίλο μου, Δημήτρη, που παλεύει με το καρκίνο εδώ και χρόνια, και τον τελευταίο καιρό περνάει πολύ δύσκολα!

Σ’ όποιον δρόμο ή μονοπάτι και να βρεθούμε εξαιτίας ενός τυφώνα που ονομάζεται καρκίνος Aids, τυφλός, ανάπηρος, και πολλά άλλα, όλοι ανταμώνουμε στο κεντρικό δρόμο του πόνου. 



Ας ενώσουμε την αγάπη!
Ας σμίξουμε την δύναμη!
Ας πορευτούμε μαζί!
Δώστε μου τα χέρια σας !

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Tα όχι της ζωής μας


                   


Σκεφτόμουν αυτές τις ημέρες, πόσο δύσκολο είναι να κάνεις τη ζωή που θέλεις, χωρίς συμβιβασμούς!
Μπορεί να είναι δύσκολο, αν δεν είναι αυτό που θέλεις κι εύκολο όταν πηγαίνεις στο δρόμο που επιθυμείς, περνώντας από δύσβατα μονοπάτια.

Εγώ διάλεξα λοιπόν, το δρόμο της αλήθειας!
Μοναχικός δρόμος!
Κάπου εκεί δίπλα και το Aids!
Είμαι εγώ, με όλα τα όχι μου!

Όχι, στο ψέμα!
Όχι, στη βρωμιά της ψυχής !
Όχι, στη παράδοση, της ζωής μας, χωρίς να πολεμήσουμε!
Όχι, στις μάσκες! Τα πρόσωπα σας να βλέπω!
Όχι, στα ναι, που μας κάνουν ζωντανούς νεκρούς!

Tα δικά σας όχι ?

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Οι ένοχοι κυκλοφορούν ακόμα έξω

Το Aids είναι πάντα εδώ

Αποκαλύψεις  Οργίων 


Γεμάτα κρεβάτια, με άδειες στιγμές

Γυναίκες στη φυλακή και άλλοι συνεχίζουν να πηδάνε χωρίς ντροπή!

Μην μου πείτε πως η γλώσσα που χρησιμοποίησα αυτή τη φορά,  είναι σκληρή ή αισχρή.
Δεν είναι θυμός η αγανάκτηση, είναι  η περιγραφή μιας πραγματικότητας.

Αφορμή είναι οι άπειρες συνομιλίες που έχω κάνει, είτε γνωρίζουν πως είμαι αυτή που έχει το blog, είτε όχι, ζευγαριών κυρίως που αναζητούν έναν δύο και τρεις επιπλέον παρτενέρ στο κρεβάτι τους.
Δεν θα σταθώ όμως μόνο σ’ αυτούς αλλά και στους άντρες καβαλάρηδες και γυναίκες αμαζόνες, που εξομολογούνται τις  εμπειρίες τους, τόσο για τις  χωρίς προφυλάξεις επαφές τους, με την δικαιολογία ότι πρόκειται μόνο για στοματικό έρωτα, είτε πως τελικά ήταν κάποιος ή κάποια που γνώριζαν, είτε πως τον έκοψαν για άνθρωπο που διαθέτη καλή υγεία.
Το Aids πάντα εδώ!

Το κυνήγι των εραστών



Τα περισσότερα ζευγάρια έχουν βγει στο κυνήγι  μέσο των chat.
Είναι έτοιμοι γι’ όλα. Διψάνε για εμπειρίες. Έτοιμοι να βγάλουν τα ζωώδη ένστιχτα τους, σε παθιασμένα σεντόνια .

Είμαστε δυο, είμαστε τρείς, είμαστε…

Με διακριτικότητα στην αρχή και τρέλα στην συνέχεια, μόλις πάρουν αυτό που θέλουν χάνουν τον έλεγχο.
Στην αρχή στέλνου φωτογραφίες ο ένας στον άλλον, οι ενδιαφερόμενοι δηλαδή και μετά  πηγαίνουν όχι για το καφέ της γνωριμίας, ούτε και της παρηγοριάς( αυτό τον πίνουν στο τέλος) αλλά για το ποτό, της μεθυσμένης ηδονής.
Εύκολα βρίσκονται ο ένας στο σπίτι του άλλου.
Ε καλά μην ρωτήσετε! Τις ιατρικές τους εξετάσεις τις έχουν κάτω από την αμασχάλη καλέ! 

Οι περισσότεροι μου λένε πως τα ζευγάρια που έχουν συνευρεθεί και έχουν ανταλλάξει συντρόφους «φαίνονταν»  πολλοί καθαροί και πήραν και έδωσαν διαβεβαιώσεις πως πάντα προσέχουν.
Εδώ γελάμε και κλαίμε μαζί!
                             

Εγώ πάντα με προφυλακτικό.
χρησιμοποίησε το κι εσύ,
είναι ωραία η ζωή.  

Κλείνοντας, θέλω να πω, πόσο γελοίοι, ψεύτικοι και άθλιοι είμαστε σαν κοινωνία, ευτυχώς όχι όλοι, λέγοντας πως φοβάστε το Aids, αλλά δεν τρομάζετε όταν κάνετε χωρίς προφύλαξη!
Μόνο μ’ εμένα,  όταν σας λέω την αλήθεια!
Οι ένοχοι κυκλοφορούν ακόμα έξω! Πάντα θα την πληρώνουν μόνο κάποιοι απ’ αυτούς, που  κάποιοι άλλοι, τους ρίχνουν τις ευθύνες και μόνο! 
Ένοχος είναι κι αυτός, που με έγκυο γυναίκα, πηδάει χωρίς να σκέφτεται κανέναν άλλο!
Ένοχη είναι κι αυτή, που έχει σχέση διπλή(δικαίωμα της ), αλλά μετά, λέει γιατί !Γιατί η διπλή σχέση που έχει αυτή ή αυτός, σημαίνει μια ολόκληρη αλυσίδα. Κι αυτοί με τη σειρά τους έχουν σχέσεις και με άλλους ανθρώπους!
Αυτοί οι άνθρωποι δεν εξετάζονται ποτέ όχι μόνο για το Aids, αλλά και για ηπατίτιδα, σύφιλη και πολλά άλλα!
Λυπάμαι και σιχαίνομαι μαζί ! 
Ντροπή σας !

Εγώ πάντα με προφυλακτικό, αγαπώ τον έρωτα και συνεχίζω να ζω, όσο και να γίνεσαι κακός, φίλε μου μ’ αυτό!

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012


Ελεεινοί άνθρωποι

  H βρώμικη ψυχή δεν αλλάζει,
  γιατί η κακία απ’ εκεί πηγάζει.








Ξέρω πως έχω καιρό να γράψω. Αλλά τα προβλήματα υγείας μου και η παραμονή μου στο νοσοκομείο με κατέβαλαν πολύ.
Δεν ήθελα να μιλήσω και να γράψω!

Βυθίστηκα στη σιωπή για λίγο!
Τώρα όμως είμαι εδω!

         
Αλλά αυτό που μ’ έχει θυμώσει αυτό το καιρό, είναι η αηδία για κάποιους ανθρώπους!

Με αφορμή το «κόψιμο»των επιδομάτων για τους αναπήρους, βρήκαν ευκαιρία κάποιοι, να βγάλουν προς τα έξω το πραγματικό τους εαυτό.

Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο σ’ εκείνους, που τόλμησαν να ξεστομίσουν πως εγώ παίρνω επίδομα ενώ αυτοί όχι επιπλέον χρήματα.

Τους χαρίζω το Aids και το επίδομα !

Οι αρρώστιες δεν αντιστοιχούν και δεν μπορούν να πληρωθούν με κανέναν επίδομα αναπηρίας.

Η οικονομική κρίση, δεν θα μας κάνει απάνθρωπους, αν δεν είμαστε ήδη!

Χτυπάτε εύκολα τους ανθρώπους που έχουν Aids, άραγε σκέφτεστε έτσι και γι’ αυτούς που κάνουν αιμοκάθαρση και πολλούς άλλους με σοβαρά προβλήματα υγείας?
Είμαι σίγουρη πια !!



Πόνεσα πολύ με τα βρώμικα  λόγια τους , αλλά αυτό μου έδωσε δύναμη να μην επιτρέψω σε κανέναν τιποτένιο, να με στεναχωρήσει ξανά.

Τα φάρμακα όσο περνάει ο καιρός με βαραίνουν. Μα πιο σκληροί ακόμα και από το θάνατο οι άνθρωποι.
Μα υπάρχουν και κάτι υπέροχοι χαρακτήρες που με κάνουν να παραμένω στο δρόμο μου και να μην γεμίζω μισός!
Μόνοι μας τον κουβαλάμε το σταυρό της ζωής μας! Το δικό μας φορτίο και μόνο!

Η βρώμικη ψυχή δεν ξεπλένεται με τίποτα. 
Η βρώμικη ψυχή δεν αλλάζει,
γιατί η κακία απ’ εκεί πηγάζει!

Παίρνω ανάσα για να συνεχίσω!
Φίλε δεν θα λυγίσω!
Μέσα από το πόνο χαμογελώ,
μόνη συνεχίζω, αλλά αληθινά ζω!

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012





Ελεεινό σύστημα !


Ο Σταυρός που κουβαλάμε




Αν είναι δυνατόν !


Πόσο ηλίθιο μπορεί να είναι το σύστημα ?
Πόσο ανίκανοι αυτοί που το υπηρετούν ?

Τι ρωτάω ε ?
Ξέρετε ήδη την απάντηση!


Αν είναι δυνατόν , προσπαθούν μέσα από τις επιτροπές 
να δώσουν διαφορετικά ποσοστά 
αναπηρίας  σε ανθρώπους με Aids!

Έλεος !

Και όταν μειώσουν τα ποσοστά αναπηρίας θα μειώσουν και τα επιδόματα!
Και δεν είναι μόνο για τα χρήματα επί της ουσίας!
αλλά ότι πληρώνουμε το φαγοπότι της δικής τους συνουσίας.


Είναι βαρύς ο σταυρός που κουβαλάμε, μα  δεν γίνεται αλλιώς.
Ο σταυρός είναι η μοίρα του καθενός!
Όμως δεν δέχομαι να μας οδηγούν στην τρέλα, επειδή κάποιοι το αποφάσισαν!

Επιτροπές που παίρνουν εντολές, από ανίκανους να αποφασίσουν.
Κι όμως αυτοί θα βγάλουν την γνωμάτευση για το πόσο Aids έχει ο καθένας μας!

Κάποιοι άνθρωποι με Aids,  είναι αποφασισμένοι να κόψουν τα φάρμακα τους για να μπορέσουν ν’ επιβιώσουν!
Αυτό θα ήταν αυτοκτονία!

Η απόγνωση, δεν είναι το τέλος μας !
Η απόγνωση, πιστεύω ότι είναι η αρχή για να κάνουμε επιτέλους κάτι!

Τώρα!

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Φάρμακα της ζωής
Στιγμές ντροπής


Επιδόματα της υπομονής
Άνθρωποι της κραυγής







          

                   




Έχω κουραστεί πολύ, με  όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Δεν μπορώ και ούτε θέλω να γράψω.
Να ουρλιάζω  ναι…
Μόνο!

Ντροπή για τις φωνές που δεν ακούγονται!
Ντροπή για τις ζωές που βυθίζονται
Ντροπή για τις ψυχές που δεν υπολογίζονται!

Ντροπή, για τα φάρμακα, που δεν παίρνουν οι καρκινοπαθείς

Ντροπή, για τα επιδόματα που καθυστερούν,
δήθεν για να ψάξουν τους παράνομους,
μα άλλοι, τόσα χρόνια καταπατούν τους νόμους!


Εσάς ποιος θα σας ψαξει ?


Η απόγνωση  είναι εδώ!




Λυπάμαι ……….

Ντροπή άλλη μια φορά!
Ντροπή !
Αλλά να θυμάστε από την ντροπή ,
έρχεται η ανατροπή
και τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή!

Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

                 «Η   ζωή είναι αλλού»
                               Στο γιατρό μου …




 Ξέρω πως θα θυμώσει αν δει αυτό το άρθρο, γιατί κάνει τόσο αθόρυβα τη δουλειά του και δεν θέλει να λέγονται πράγματα γι’ αυτόν.

Όμως θεωρώ πολύ σημαντικό σ’ ανθρώπους που δεν φροντίζουν μόνο για τη σωματική υγεία, αλλά και για τη ψυχική μας ισορροπία, που είναι εξίσου σημαντικό για να μπορέσουμε να πάμε ένα βήμα παραπάνω.
  
Το θυμάμαι πριν πολλά χρόνια όταν μαζί με έναν άλλον γιατρό, μου ανακοίνωσαν τα αποτελέσματα του Τεστ για τον Hiv, ο τρόπος και η παιδεία που διέθετε.
Άπειρη τότε ακόμα, διέκρινα αλήθειες στην συμπεριφορά του.
Είπε πράγματα όχι για να γλυκάνει το πόνο μου αλλά ακριβώς όπως ήταν η κατάσταση, έχοντας ένα τρόπο να σου περνάει το μήνυμα πως μέσα στη ζωή είναι όλα. Αν δεις το δικό σου πρόβλημα ως το χειρότερο μπορεί να χάσεις και τα ομορφότερα πράγματα που θα έρθουν.


Φρόντισα να μην χάσω στιγμή από αυτή τη ζωή.
Από τους ανθρώπους, από τον έρωτα από τις σχέσεις, από τους φίλους μου.
Μπορεί να πληγώθηκα να πληγώσαμε να λαβώθηκα αλλά όλα είναι ζωή.
Ένας δρόμος όπως λέει και η ταινία που τον συνεχίζεις ή σε κάποια στροφή πετάγεσαι έξω και τελειώνει το έργο για σένα..
          
Σ’ αυτόν τον φοβερό επιστήμονα που καθησυχάζει τις ανησυχίες μας, όταν ο πυρετός κάποιες φορές φτάνει στο σαράντα και  φροντίζει να μας δροσίζει με τις κουβέντες του, που είναι βάλσαμο στη ψυχή μας και με τα φάρμακα για το σώμα μας..
Ένα ευχαριστώ επίσης, στους υπόλοιπους γιατρούς, την νοσηλεύτρια, τους διοικητικούς υπαλλήλους, τις γραμματείς , της μονάδας Ειδικών Λοιμώξεων του Ερυθρού Σταυρού.

Κύριε Νίκο ευχαριστώ που υπάρχεις στη ζωή μου και στη ζωή όλων μας …

Πόσο θα ήθελα, να  δώσεις μια συνέντευξη να μάθει η κοινωνίας μας, μέσα στα άσχημα και στην οικονομική κρίση που περνάμε,  πως η αξία της προσφοράς πέρα από το μισθό και   τ’ ωράρια δεν αγοράζονται ..

Μου το λέτε, συχνά «Η ζωή είναι αλλού».
Μου το θυμίζετε, όταν χάνω το δρόμο μου.
Όταν είμαι φοβισμένη.
Όταν κλαίω.
Όταν καταρρέω.
Όταν τα φάρμακα, μου φαίνονται τόσο βαριά κι ασήκωτα

Παίρνω κουράγιο και χαμογελώ
Κύριε Νίκο, « Η ζωή είναι αλλού», αλλά και παντού, γιατί όπου βρίσκεσαι εσύ, τα μάτια όλων, γίνονται χαρωπά.
Λησμονούμαι για λίγο τα βάσανα μας και γινόμαστε ξανά παιδιά.


                                        Σ’ ευχαριστούμε από καρδιάς.

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Γυμνές αλήθειες

Κοινωνία σε κρεβάτια?
Αντιλήψεις από τάφους?
Για χρόνια φωνάζω πως δεν πρέπει να φτάνουνε σε ακραίες καταστάσεις όπως η τελευταία με τις ιερόδουλες.
Αλλά ακόμα και τότε όταν μπορείς να δεις το πρόβλημα ουσιαστικά και χωρίς κακία, θα συνειδητοποιήσεις, ότι μια κοινωνία, σχεδόν κι όχι ευτυχώς ολόκληρη, κρύβεται σε κρεβάτια μακριά από τους συζύγους τους ή τις συντρόφους τους. Κρύβεται και «δίνεται», χωρίς προφυλακτικό!
Επίσης μην ξεχνάτε τους άντρες που πηγαίνουν με άντρες και τα παραδείγματα είναι πολλά και μεταδίδουν διάφορα νοσήματα στους παρτενέρ τους και εν αγνοία τους πολλές φορές!


Ψέμα λοιπόν! Φώτα σβηστά- Στους τάφους τα μυστικά ?

Αλλά στους ζωντανούς τα μυστικά βγαίνουν.
Αποκαλύπτονται!

Γυμνές αλήθειες λοιπόν και μόνο!

                
Αφήστε επιτέλους πίσω σας το Aids, χρησιμοποιήστε προφυλακτικό μαζί μου.
Μην το βάζετε στα πόδια με τη δική μου ασθένεια, όταν εσείς οι ίδιοι κυνηγάτε «μεταδοτικές ασθένειες», πολύ συχνά στο internet συνευρισκόμενοι με ανθρώπους που δεν τους ξέρετε, ή με γνωστούς, φίλους κτλ, νομίζοντας ότι γνωρίζεται, ολόκληρο το ιατρικό του ιστορικό.

Πείτε, όπως κάποιοι άνθρωποι στη ζωή μου:
Aids, ωραία τι θα κάνουμε μαζί με το σωστό τρόπο?

Γιατί τον λάθος τρόπο τον γνωρίζεται :
«Άσε τώρα το προφυλακτικό, δεν λέει»

Έτσι είναι φίλε μου…….
ή αλλιώς μίλα μου…..
Είμαι εδώ !
Μπορείς ?

Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Γυναίκα και Αids

Τα μάτια της μάνας, της αδελφής, της γυναίκας, της συντρόφου, της ιερόδουλης, της φίλης.

Θέλω να θυμάστε, πως κάθε φορά που βλέπετε τα μάτια  των κοριτσιών στις φωτογραφίες στη τηλεόραση, κάθε φόρα θα βιάζονται ακόμα μια φορά, χωρίς προφυλακτικό, γιατί κάποιος το επέλεξε γι’ αυτές!
Κάθε φορά να  θυμάστε πως τα μάτια εκείνα, είναι τα μάτια κάθε γυναίκας!

Τώρα μάλιστα που η τυφλή δικαιοσύνη προσφέρει χέρι βοηθείας για να θυμηθούν αυτοί που πήγαν στο πορνείο, κάποια από τις κοπέλες, ενώ ο ηλίθιος και  ελεεινός δεν θυμήθηκε τη γυναίκα του, την κοπέλα του και να χρησιμοποιήσει προφυλακτικό, αντίθετα έδωσε και κάτι παραπάνω,  για να νιώσει άντρας.

Κοιτώντας τα μάτια αυτών των γυναικών, είναι σαν να αιμορραγούν όλου του κόσμου οι γυναίκες ταυτόχρονα.
Τα καρφιά όμως χτυπάνε αυτές. Όλοι εναντίον τους.

Πόνεσα πολύ αυτές τις ημέρες!
Πονάω ακόμα.
Τα βράδια  βλέπω αντρικά κορμιά με δόντια ζωών και νύχια ερπετών να ξεσκίζουν, σάρκες  γυναικών .

Και μην ξεχνάτε. Το πορνείο εκείνο βρέθηκε. Πόσα άλλα υπάρχουν?


Ζωή από την πληγή



Η γυναίκα δημιουργεί τη ζωή.
Ο κακός προσπαθεί να την καταστρέψει.
Αλλά η γυναίκα ακόμα και μέσα από την πληγή, μέσα από το Aids, βρίσκει το μονοπάτι για τη ζωή. Τα παιδιά!

Λυπάμαι ……..
Δακρύζω!
Θυμάμαι!
Δεν μπορώ να ξεχάσω!
Πόσοι άντρες με έβρισαν, μαθαίνοντας την αλήθεια μου!
Δεν με διαπέρασε η κακία τους, αλλά με ανατρίχιασε η αναισθησία τους.

Πόσο κακός και βάναυσος μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος ?
Το είδατε ……….!

Το καταλάβατε ?


Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Ουρλιάζω!!
Η αλήθεια του Aids 



Αυτό το άρθρο δεν θα έχει ήπιους τόνους!
Δεν μπορεί και δεν γίνεται να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό, μπροστά στα τραγικά πράγματα που λέγονται!


Ζώα που παριστάνουν τους ανθρώπους!
Χωρίς να μου φταίνε τίποτα τα αθώα ζωάκια, θέλω να σας πω γι’ αυτούς τους βρώμικους ελεεινούς, τρισάθλιους τύπους, που σχεδόν όλες τις φορές στη ζωή μου, όταν ήταν να βρεθούμε σε ερωτική επαφή, αρνήθηκαν να χρησιμοποιήσουν προφυλακτικό. Φυσικά εγώ, έφυγα!

Θέλω να τα σπάσω όλα !

Ψεύτικη κοινωνία !
Υποκριτική κοινωνία για το Aids ,
σε κακοπεσμένο έργο για την ίδια την ζωή!

Είμαι Hiv θετική 15 χρόνια!
Και σας λέω πως οι άνθρωποι, είναι πιο σκληροί και από την ίδια την αρρώστια!

Έχω δει όλα τα πρόσωπα των υπάρξεων.
Έχω δει τις σκιές πίσω από τις μάσκες.!!!!



Η αλήθεια για το Aids 
Αίσχος και ντροπή!

Σχεδόν κανείς, δεν φοράει προφυλακτικό.
Μα όταν την αλήθεια εγώ πω,
τρέχουν να κρυφτούν, στο γκρεμό!

Δεν θυμάμαι πια πόσες φορές, έχω ανακοινώσει σε κάποιον την ασθένεια μου.
Αμέτρητες ήταν οι φορές που έφυγαν.
Εξαφανίστηκαν από την αλήθεια.

Αίσχος!
Ναι αίσχος γιατί αυτός ο ίδιος άνθρωπος ήταν έτοιμος πριν, να κάνει έρωτα μου χωρίς προφυλακτικό!
Όμως εγώ ποτέ δεν το δέχτηκα αυτό!
Και φεύγει ο ηλίθιος, πηγαίνοντας σε μια άλλη, χωρίς προφύλαξή.
Πηγαίνει σε οίκους ανοχής και δίνει κάτι παραπάνω για να μην χρησιμοποιήσουν προφυλακτικό!
Εκμεταλλεύεται την πόρνη, που την εκμεταλλεύονται.
Και μετά του φταίει η αλήθεια μου!
Ζώα!
Ζώα!

Δεν αντέχω άλλο!
Τόσα χρόνια, προσπάθησαν κάποιοι να με εξευτελίσουν!

Και τώρα η μητέρα του Κώστα, του Γιώργου, κλαίει και οδύρεται για το τι έπαθε το παιδί της!
Όταν κυρία Ευλαμπία, εγώ είπα την αλήθεια στο παιδί σας, γιατί το συμβουλέψατε ή το έχετε μάθει να φεύγει τρέχοντας?
Ευθύνες έχουν όλοι!



Aids

Σεβασμός στον Hiv θετικό άνθρωπο.
Σεβασμός κι απ’ αυτόν!



Προφυλακτικό 
Πριν αρκετό καιρό, ένας άντρας παντρεμένος που η γυναίκα του ήταν έγκυος, στο msn messenger μου είχε εκμυστηρευτεί, τρέμοντας πως είχε πάει με κάποια ιερόδουλη χωρίς προφύλαξη. ( έχω δημοσιεύσει όλο το άρθρο Δεκέμβριος 2009)

Και δεν είναι μόνο για τον άντρα ή τη γυναίκα που πηγαίνει χωρίς προφύλαξη αλλά και τους συντρόφους τους.
Είναι μια αλυσίδα που αν την βάλεις κάτω, περιλαμβάνει πολλούς άλλους. Ενός ηλίθιος μπορεί να μεταδώσει τον ιό σε πολλούς άλλους που των θεωρούσαν «πιστό».
Το προφυλακτικό είναι μια απάντηση στον ιό, αλλά χρειάζεται και σεβασμός στον οροθετικό, όπως θα σεβαστεί κι αυτός και θα χρησιμοποιήσει προφυλακτικό.



Σοβαρή επισήμανση 

Δεν είναι αναγκασμένος κανείς Hiv θετικός να αποκαλύψει στον άλλον την ασθένεια του όταν πάρει τις απαραίτητες προφυλάξεις, ακόμα και αν το μάθει εκ των υστέρων.



Η αποκάλυψη που θα σας σοκάρει 

Πριν κάποια χρόνια, είχα βγει ένα ραντεβού.
Το πρώτο μ’ εκείνο το αγόρι!
Μιλούσαμε! Έλεγε πόσο σοβαρός νέος ήταν και μορφωμένος!
Πως συζητούσε και λειτουργούσε με βάση την επικοινωνία.
Δεν είχαν περάσει μερικά λεπτά  από την συνομιλία μας  και μου είπε πως ήθελε να βρεθούμε στο κρεβάτι.
Μάλιστα μου είπε χαμηλόφωνα πως προφυλακτικό δεν χρησιμοποιεί γιατί του αρέσει η αίσθηση του να νιώθει απόλυτα τον άλλον. Κι εμένα όπως με είδε ζουμερή, έτσι είχε πει, ήθελε να με αισθανθεί περισσότερο!
Εγώ του αποκάλυψα την ασθένεια μου. Ζήτησε να πάμε στο αυτοκίνητο για να το συζητήσουμε κάπου αλλού μια και είμαστε σε café.
Άρχισε να ουρλιάζει στη μέση του δρόμου, λέγοντας ότι ήθελα να κάνω κακό!
Άρχισε να φωνάζει όταν φτάσαμε στο αυτοκίνητο του και μου ζήτησε απολυμαντικά για να ψεκάσει όλους τους χώρους του αυτοκινήτου.
Άρχισε να βάζει νερό στο πρόσωπο του, στα χεριά του στο στήθος του, παντού.
(Δεν τον είχα αγγίξει εκτός από τον τυπικό χαρτισμό με τα χέρια στην αρχή)
Άρχισε να χρησιμοποιεί χαρτομάντιλα ακόμα και στα παπούτσια του.
Στο στενό που είχε παρκάρει όλοι είχαν βγει έξω.
Έβλεπαν κάποιον να ουρλιάζει, λέγοντας θέλω να πλυθώ.
Θέλω να πλυθώ.!
Θα μου κάνεις κακό!
Σε λυπάμαι του είπα !
Δεν είχε άρχισει ποτέ σαν άνθρωπος! Ηταν πάντα τελειωμένος!

Πήρα το πρώτο ταξί που βρήκα κι έφυγα!
Ήθελα τόσο να τον πλακώσω στο ξύλο !

Ουρλιάζω πολύ - Αίσχος!

Παιδιά είμαι μια γυναίκα, που παλεύω εδώ και καιρό όχι μόνο  μέσα από τη στάση ζωής μου, αλλά προσπαθώ να βοηθήσω στον αγώνα για το Aids!
Αγωνίζομαι με όλα εκείνα τα τέρατα που προσπαθούν να εξαφανίσουν την αλήθεια.
Εκείνα τα ανθρωπάκια που νομίζουν ότι επειδή εγώ έχω την ασθένεια και μόνο αυτό τους κάνει καλύτερους μου.
Αξίζω πολλά και δεν θα συμβιβαστώ με το ψέμα!
Τ’ αφήνω σ’ εσάς!
Εγώ περπατάω ακόμα και μόνη μου πάνω στα χαλίκια της ζωής.
Τ’ αφήνω σ’ εσάς το ψέμα, γιατί να ξέρετεμ βαδίζετε σε άμμο και βουλιάζει.



Δεχτείτε την αλήθεια για το Aids κι όχι το ψέμα για τη ζωή!
*Επικοινωνείτε μαζί μου στο messenger :
zwhaggelou@windowslive.com

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Τα επιδόματα, των αναπήρων,
 είναι απαραίτητα σε μια κοινωνία,
που κουτσαίνει από αγάπη.



Καιρό πολύ έχω να γράψω. Μα το σώμα μου υπέφερε. Προσπαθούσαν οι γιατροί να το γιατρέψουν.
Και όταν το κορμί κάπως ηρεμεί, θέλει να γράψει πάλι πάνω στο χαρτί.
Σαν να επιθυμώ να βγάλω όλο εκείνο το πόνο.
Πιάνω το μαύρο να γράψω και κόκκινο στάζει.!!
Το μολύβι μου αυτό είναι τόσο μικρό,
μα  γεμίζει δύναμη, στα χέρια μου σαν το κρατάω.



Η σιωπή μου τόσο καιρό, δεν ήταν αδυναμία.
Όχι, όχι μην το πιστέψετε ούτε στιγμή.
Απλά κοιτάω και  την κοινωνία. Δεν είναι όλα Aids, ούτε περιστρέφονται όλα γύρω από μένα.
Δεν υπήρξα ποτέ εγωκεντρική για ν’ αλλάξω τώρα.

Παρατηρώ τον κόσμο, που έχει τρελαθεί.
Πέφτουν οι μισθοί.
Οι συντάξεις, στο πουθενά
και τα παιδιά στο σχολείο πάνε νηστικά.
Η ελπίδα τελικά, δεν πεθαίνει, τελευταία.
Φαίνεται σαν να χάθηκε σε μια στιγμή μοιραία.





Δεν υπάρχει φως στη καρδιά.
Σώθηκαν τα σπίρτα γενικά.
Κάτι λίγες ψυχές,
έμειναν ακόμα ζωντανές.
Κάτι λίγοι άνθρωποι στο περιθώριο πεσμένοι,
παλεύουν, από το σύστημα καταδιωγμένοι.




          Αίσχος και ντροπή

Ντροπή, για τα επιδόματα «μαϊμού»,
σε τυφλούς που βλέπουν.
Ντροπή, σ’ εκείνους, που τα δίνουν.
Ντροπή σ’ εκείνους,
 που κλείνουν τα μάτια τους,
σ’ αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη.

            

  

Πόσο σιχαίνομαι τους ανθρώπους, που εξαγοράζονται
Εκείνους που στις πισίνες, μετά λιάζονται.
Εκείνους που παίρνουν μέρος,
στο βρώμικο σύστημα και καθαρίζουν.
Τις μοίρες, των ταλαίπωρων, ορίζουν.
Δίνουν  σε κάποιον χρήματα,
για ν’ αρπάζουν αυτοί όλο το πακέτο
και εμείς στο τέλος τ’ ελλείμματα.

Λαμόγια μια βρώμικης εποχής.
Καθάρματα της «αρπαχτής».
Θηρία που τις δικές μας σάρκες ξεσκίζεται
γιατί εμείς πληρώνουμε και μας εξευτελίζεται .



        


  Ακούστε επιτέλους

Οι άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα, χρειάζονται τα επιδόματα για να επιβιώσουν .
Άλλοι δεν παίρνουν σύνταξη.
Άλλοι, χρειάζονται να χρήματα, για να τους φροντίσει κάποιος.
Πολλές φορές κάποιος δεν μπορεί να μετακινηθεί.
Θα πρέπει να πληρώσει ταξί, ασθενοφόρο, ή κάποιον να τον συνοδέψει.

Έτσι και οι άνθρωποι με Aids, τα ίδια και διπλά προβλήματα έχουμε.
Είμαστε μόνοι!
Όλοι μόνοι είμαστε, αλλά εμείς πιο μόνοι και από τους μόνους.

Αίσχος διπλό!
Ακούστε κι αυτό !

Θα ήθελα να σας πω πως για να πάρει κάποιος από τα ΚΕ.Π.Α. (κέντρα πιστοποίησης Αναπηρίας), το χαρτί αναπηρίας για το 67% και ας είναι ασφαλισμένος στο ΙΚΑ θα πρέπει να πληρώσει  ένα παράβολο 46,14 ευρώ.
Ντροπή πια!
Δεν αντέχουμε άλλο ρε παιδιά!
Και δεν το λέω για να μας λυπηθείτε,
αλλά από το δίκιο στο τέλος, να ξέρετε θα το βρείτε!

Συμφωνώ με την απογραφή και να βρεθούνε οι ψεύτικοι τυφλοί, αλλά ακόμα δεν πειστεί αν έχει γίνει δουλειά αληθινή.
Είμαστε σε οικονομική κρίση! Γιατί να πληρώσω, εφόσον, μπορείτε μέσα από τις εξετάσεις μου και όλα τα ακριβή ιατρικά στοιχεία μου, να διαπιστώσετε ότι είμαι Hiv θετική?
Αίσχος!

Καταδικάζω την απραξία σας
και τις πράξεις της ντροπής σας!




Πονάω πολύ μ’ όλα αυτά.
«Δεν έχω άλλη αντοχή», το λέω συχνά.
μα όρθια σηκώνομαι ξανά.
Γιατί δεν θέλω ν’ αφήσω τα θηρία να κατασπαράξουν,
την ελπίδας και μετά σε μια βίλα ν’ αράξουν.


Πόση μοναξιά κυλάει στο αίμα μου?
Πόσα χτυπήματα αντέχει το κορμί?
Πολλά άνθρωπε!
Μα δεν λησμονώ,
 εκείνους που αγάπη μου προσφέρουν,
 και με το χάδι τους,
 κάτι από τις πολλές πληγές, γιατρεύουν.

 
Ελπίδα αν είσαι κάπου κοντά,
θα ψάξω να σε βρω, με χαρά.
Αλλά και αν έφευγες μακριά,
με ματωμένα γόνατα, θα σηκωθώ
για να σε φέρω πάλι εδώ.

 
©  free template by Blogspot tutorial