"...Αν μπορέσω και σώσω έστω και έναν που θα διαβασει το blog απο το Aids, μου αρκει." -Ζωή Αγγέλου

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Όσο υπάρχουν άνθρωποι



Όσο υπάρχουν άνθρωποι

Όσο υπάρχουν άνθρωποι, που κάνουν κάτι για το συνάνθρωπο τους, ελπίζω πως τα πράγματα θα πάνε καλύτερα.

Όσο υπάρχουν άνθρωποι, που σου δίνουν απλόχερα το πιο ζεστό τους χαμόγελο, πιστεύω σε ομορφότερες στιγμές.

Όσο υπάρχουν άνθρωποι, που σκέφτονται πέρα από τον εαυτό τους και το προσωπικό συμφέρον τους, γεμίζω με συναισθήματα ελπίδας!

Ευχαριστώ Γιώργο, που με βοήθησες να φτιάξουμε αυτό το video για το προφυλακτικό.
Ένα νέο και σκεπτόμενο παιδί που ξέρει να νιώθει και να συνεισφέρει χωρίς να περιμένει τίποτα!
Ένας αξιόλογος άνθρωπος!
Δούλεψε αρκετές ώρες για να βγει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα!
Η προσφορά του στον αγώνα αυτό που κάνω για το Aids, είναι σημαντική.
Όλοι μας μπορούσε να προσφέρουμε!

Προφυλακτικό παιδιά!
Μην ξεχνάμε τα σημαντικά !
Για μένα, για σένα, για τη ζωή!
Προφύλαξη κάθε στιγμή!

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Μόνιμα αγανακτισμένη, αλλά στον αγώνα για το Aids αφοσιωμένη.



Ήρθε επιτέλους η ώρα που οι άνθρωποι βγήκαν από τα κλειστά δωμάτια τους, σπάσανε τις πόρτες και ξεχύθηκαν στο δρόμο..
Δάκρυσαν. Από αυτούς που παίρνουν αποφάσεις, γι’ αυτούς , από τα δακρυγόνα, από τα οικονομικά μέτρα και τ’ αποτελέσματα αυτών.
Χαίρομαι. Υπάρχει αντίδραση.

Η δική μου φωνή για το Aids, ας ενωθεί με τις δικές σας ! .

Κι εγώ πάντα όμως εδώ, στον δικό μου αγώνα όχι μόνο να παλεύω καθημερινά με το δικό μου Aids, αλλά να προσφέρω ότι μπορώ μέσο του blog μου, γι’ αυτό το σκοπό.
Ακόμα κι αν μείνω μόνη μου, θα συνεχίζω τον αγώνα μου, αυτόν.
Αλλά πάντα ελπίζω και χαίρομαι που στη ζωή μου, αντάμωσα αξιόλογους ανθρώπους να με στηρίξουν.


Μπορεί κάποιοι να μου τσακίζουν τα φτερά και δεν είμαι άγγελος, αλλά πάντα θα βρίσκω τρόπο ν’ ονειρεύομαι και να πετάω ψηλά.

Είμαι πάντα εδώ!
Εσύ, μ’ ακούς ?

Ζωή είναι εκείνη η στιγμή, που πονάς, δεν έχεις από πουθενά να κρατηθείς, που απελπίζεσαι και χάνεσαι μέσα στη μοναξιά.
Ζωή είναι κι εκείνη τη στιγμή που κάποιος σ’ αγγίζει, σ’ σκέφτεται, σε γαληνεύει, σε ξεκουράζει, δεν σου γιατρεύει το πόνο αλλά σε ξεκουράζει.

Η Ζωή είναι θάνατος, όταν δεν προσφέρεις και δεν την ζεις.
Ο Θάνατος, γεμάτος ζωή στο τέλος, όταν από πριν, αφεθείς.

Είμαι πάντα εδώ!
Εσύ, μ’ ακούς ?

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Άνθρωποι σε απόγνωση


Το 2011 άρχισε με πολλά χτυπήματα, που κάνουν τους ανθρώπους να ματώνουν και να γεμίζουν με πληγές τα πιο βαθειά τους συναισθήματα।

Έχω να γράψω αρκετό καιρό το ξέρω και πολλοί μου παραπονιέστε στο msn μου, να κάνω την παρουσία μου πιο συχνή.
Με μαλώνετε, να μην ξεχνάω το σκοπό μου για το Aids.

Πώς να βάλω όμως τις λέξεις στο χαρτί, όταν χάνονται τόσοι άνθρωποι σε μια στιγμή!
Πώς να γράψω, που τα μάτια μου γίνονται ποτάμια που τρέχουν πάνω στο χαρτί σαν το κύμα εκείνο που πήρε σε μια στιγμή, κάθε παιδική ψυχούλα και έριξε στο γκρεμό κάθε μικρή βαρκούλα.

Αλλά σας έχω πει πως υπάρχουν εποχές που σιωπώ। Υπάρχουν χρονικά διαστήματα που κλείνομαι στον εαυτό μου και δεν μιλάω σε κανέναν. Παρατηρώ τα γεγονότα γύρω μου.

Οι άνθρωποι της μοναξιάς


Οι άνθρωποι πιο μοναχοί από ποτέ αναζητούν μια λύση στο χαμόγελο του διπλανού, του φίλου, του συντρόφου.
Πολλές οι κλειστές πόρτες και τα παραθύρια γιατί οι άνθρωποι φοβούνται να δώσουν γιατί νομίζουν ότι θα χάσουν κάτι που ήδη δεν έχουν γιατί μόνο αν προσφέρουν θα γεμίσουν χαρά.



Κι εγώ εδώ

Κι εγώ πάντα εδώ να ονειρεύομαι πως θα βοηθήσω ανθρώπους με το δικό μου μοναδικό τρόπο μέσα από το internet.
Είναι τα όνειρο μου και κανείς δεν μπορεί να μου το στερήσει.
Έχω ξυπνήσει εδώ και καιρό. Γι αυτό κρατάω τ’ όνειρο μου δυνατό!

Ομολογώ πως είμαι λίγο μόνη σ’ αυτόν τον αγώνα με ελάχιστα κοντά μου, τα μέσα ενημέρωσης. Δεν μπορώ να παρουσιάσω το έργο μου αν δεν βγω στο φακό.
Μ’ αυτήν την προϋπόθεση αρνούμαι και συνεχίζω μονάχη μου.
Το πρόσωπο μου είναι οι πράξεις μου.


Κι εγώ εδώ. Μέσα στο χαμό. Μέσα στη σιωπή που φωνάζει, και στη λέξη που ουρλιάζει. Απαγκιστρώσου. Από τον πόνο απελευθερώσου. Κι εγώ εδώ. Πάντα εδώ. Κι εγώ εδώ. Στα μάτια σε κοιτώ!



Είμαι εδώ γι ένα και μοναδικό σκοπό να ενημερώνω τον κόσμο με τον τρόπο αυτό που επέλεξα.

Δεν ξεχνάω το σκοπό.
Θα είμαι πάντα εδώ
και το μήνυμα του έρωτα αυτό:
Προφυλακτικό.
Προφυλακτικό.
Κάθε λεπτό.

Σε κάθε έξοδο, για ποτό.
Σε κάθε ραντεβού παράνομο και φανερό.
Πως αλλιώς να σου το πω!
Προφυλακτικό.
Μην το ξεχνάς αυτό.
Αλλά και εμένα μην φοβηθείς,
γιατί μαζί μου χωρίς αυτό, δεν θα τη βρεις.

 
©  free template by Blogspot tutorial