Μιχάλης- Ξένια
Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο σε δύο ξεχωριστούς νέους ανθρώπους που μέσα από την αγάπη που έχει ο ένας για τον άλλον και την προσφορά προς τους άλλους, με κάνουν να γεμίζω δύναμη για να συνεχίσω τα βήματα μου στο δύσκολο μονοπάτι που είμαι.
Ο Μιχάλης είναι ο πιο παλιός μου φίλος όταν εγώ ήμουν δεκαεννιά ετών κι αυτός δεκαοκτώ.
Στο πέρασμα του χρόνου οι δυσκολίες, μας έφεραν πιο κοντά. Δεν έχω μόνο εγώ προβλήματα ξέρετε αλλά και οι άλλοι.
Η επαφή και η επικοινωνία μας περνούσε πάντα από την καρδιά κι όχι από τη λογική και το συμφέρον.
Αυτός ο άνθρωπος ήταν πάντα εκεί όταν το χρειαζόμουν και ήμουν στο πλάι του όταν ήθελε να μου πει τα δικά του.
Πολλές φορές τσακίστηκα και έφτασα μέχρι το γκρεμό αλλά μια κουβέντα του Μιχάλη, ποτισμένη με αγιασμό μ’ έκανε να σταθώ και πάλι όρθια.
Αυτός ο άντρας, όταν γνώρισε την Ξένια ένιωσε πως βρήκε το άλλο του μισό πραγματικά.
Και οι δυο πια μου δίνουν διπλή δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσω.
Τώρα που γράφω τούτες τις λέξεις τα μάτια μου βουρκώνουν.
Το ζευγάρι αυτό αγαπάει πραγματικά ο ένας τον άλλον και παρόλο τα αδυσώπητα, σκληρά χτυπήματα που δέχτηκαν στήριξαν ο ένας τον άλλον.
Πολλές φορές νιώθω μόνη και πιστεύω πως δεν είναι μόνο θέμα Aids, καθώς πολλοί άλλοι γύρω μου αισθάνονται έτσι.
Αυτό που μας λείπει είναι μια πραγματική αγκαλιά για να μπορέσουμε ν’ βλέπουμε όλα εκείνα τα χρώματα του ουρανού και της θάλασσας κάθε μέρα.
Η αγάπη είναι όλες εκείνες οι στιγμές, μια ζωής.
Πολλές φορές μέσα από το blog μου έχω αναφέρει πόσο ψέμα, βρωμιά και σαπίλα υπάρχει αλλά χρειάζονται τέτοια φωτεινά παραδείγματα για να ρίχνουν ακόμα περισσότερο φως στη ζωή, που πολλές φορές σκοτεινιάζει αλλά και στις ψυχές μας που ακόμα περισσότερες φορές δείχνουν να γεμίζουν θλίψη.
Όταν αγαπάς βρίσκεις τον τρόπο, να διαφέρεις.
Μιχάλη, Ξένια σας ευχαριστώ που υπάρχετε στη ζωή μου.
Εμείς δεν θα κλέψουμε από το μαγικό φίλτρο της αγάπη σας. Εσείς απλόχερα το δίνεται σ’ όλο τον κόσμο, γι’ αυτό και δεν τελειώνει ποτέ.
Η αγάπη δεν είναι μια ιδανική κατάσταση. Ακόμα και αυτό το ζευγάρι πάλεψε και αγωνίζεται κάθε μέρα για να μπορούν να δεχτούν τα τραύματα και να γιατρέψουν όσο γίνεται γρηγορότερα τις πληγές. Ακόμα και μεταξύ τους αναμετρήθηκαν και μέτρησαν τις αντοχές τους για να φτάσουν στο σημείο εκείνου που τους κάνει συντρόφους κι όχι ένα τυπικό ανδρόγυνο.
Μέσα από την αγάπη μπορεί το Aids και όλες οι αρρώστιες , είτε με τη φιλική προσφορά κάποιων ανθρώπων είτε με τον έρωτα, είτε με την αγκαλιά ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο να μας γεμίσει με θάρρος για να συνεχίσουμε το δύσκολο δρόμο μας.
«Η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που όσο το προσφέρεις, τόσο περισσότερο έχεις».
Τ. Γουϊλσον.
Θα κλείσω με ένα τραγούδι που είναι επιλογή του Άγγελου από τα Γιάννενα, στον οποίον είχα αναφερθεί και την προηγούμενη φορά. Ένας υπέροχος άντρας που όπως μου γνωστοποίησε θα συμμετάσχει στον επόμενο ημιμαραθώνιο που θα γίνει στο Πήλιο το Μάρτιο. Μου έδωσε την άδεια να δημοσιεύσω το πρόσωπο του γιατί ήθελε να δούνε όλοι πως αυτό που προσφέρει για μένα, το κάνει μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής του η οποία καθρεφτίζεται στο πρόσωπο του.
«Κάθε φορά απ’ εδώ και πέρα όλοι οι αγώνες που θα δίνω θα είναι για το Aids καθώς και στην προσπάθεια σου να ενημερώσεις νέους σαν κι εμένα να κάνουν εξετάσεις και να χρησιμοποιούν προφυλακτικό»
Έχω δακρύσει αμέτρητες φορές με τον τρόπο που αυτός ο άντρας,(σημειώνω επειδή με ρώτησαν πάρα πολλοί και δεν ξέρω το λόγο, πως δεν έχει Aids), συμπάσχει μ’ εμένα.
Το blog αυτό θα συνεχίσει να παλεύει γι’ όλους εσάς. Δεν ξέρω αν κάνω το πιο σωστό. Είμαι απλά ένας άνθρωπος που σίγουρα κάνω λάθη.
Στην αναζήτηση του έρωτα και της αγάπης, πέφτω κι εγώ σε σφάλματα.
Στο τέλος αυτός του κειμένου θα σας υπενθυμίσω το σημαντικότερο λόγο που έφτιαξα αυτό το blog.
Την αναγκαιότητα της προφύλαξης.
Ανακοίνωση
Οποιος από εσάς θέλει να φτιάξει το δικό του βιντεάκι για το Aids ή να δημοσιεύσω ένα τραγουδι που έχετε γράψει και θα θέλατε ν’ ακουστεί θα ήταν χαρά μου να το φιλοξενήσω στο blog.
(Στο mail mou : zwhaggelou@windowslive.com) ή στο msn μου που έχει την ίδια διεύθυνση). Ευχαριστώ
Ζωή …
